استاد گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. ، s.amiri@edu.ui.ac.ir
چکیده: (1241 مشاهده)
زمینه: تحقیقات نشان میدهد افراد دارای اختلال کمبود توجه/فزونکنشی مشکلات عدیدهای در زمینه سلامتروان تجربه میکنند که میتواند با خطر تشخیص اشتباه یا نادیدهگرفتهشدن و پیامدهای وخیمتر همراه باشد. ایندرحالی است که مطالعات داخلی تاکنون به موضوع شیوع اختلال و سلامتروان در یک مطالعه مقایسهای، در جامعه مورد مطالعه توجه کمی داشتهاند.
هدف: اهداف پژوهش بررسی میزان شیوع اختلال در میان دانشجویان شهر اصفهان و مقایسه سلامتروانی دانشجویان دارای اختلال و بدون اختلال بوده است.
روش: طرح پژوهش در بخش اول، توصیفی و در بخش دوم علّی - مقایسهای بود و آزمونهای فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، تحلیل واریانس و تیمستقل استفاده شد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامههای بیشفعالی – کاستی توجه بزرگسالان بارکلی (2011)، مقیاس خودسنجی بیشفعالی کمبود توجه بزرگسالان (2005)، سلامتروان (1976) و جمعیتشناختی بود. حجم نمونه 600 نفر که براساس روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند.
یافتهها: براساس نقطهبرش پرسشنامه بارکلی، شیوع اختلال در بین دانشجویان 13/5 درصد اما براساس پرسشنامه خودسنجی، 12 درصد بوده است. در بین زنان مبتلا به اختلال، نوع کمبود توجه 18/8 درصد، نوع فزونکنشی 4/5 درصد و نوع مختلط 6/33 درصد بود. در بین مردان مبتلا، نوع کمبود توجه 9 درصد، نوع فزونکنشی 4/83 درصد و نوع مختلط 7/16 درصدگزارش شد. از نظر مقایسه در خردهمقیاسهای سلامتروان یافتهها حاکی از آن بود که تفاوت پرخاشگری، ترسافراطی، حساسیت در رابطه، وسواس، اضطراب و افسردگی بین دوگروه دارای احتمال ابتلا به اختلال کمبود توجه/فزونکنشی و بدون احتمال ابتلا اختلال معنیدار بود (0/05 P<) درحالیکه سایر خردهمقیاسها تفاوت معنیدار نداشتند.
نتیجهگیری: احتمال ابتلا به اختلال کمبود توجه/فزونکنشی در بین دانشجویان درحال افزایش است. علاوه براین برخی ابعاد سلامتروان در دانشجویان مبتلا با همتایان عادی، تفاوت دارند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/4/20 | پذیرش: 1401/10/10 | انتشار: 1401/10/3
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |