آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 22، شماره 125 - ( تابستان 1402(مرداد)، 1402 )
جلد 22 شماره 125 صفحات 932-913 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aryannejad S, Salehi M, Taghiloo S, Estaki M. (2023). Comparison of the efficacy of emotional focused therapy with application art and emotional focused therapy on emotional expression among people having experienced love trauma syndrome. Journal of Psychological Science. 22(125), 913-932. doi:10.52547/JPS.22.125.913
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1848-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1848-fa.html
آرین نژاد شیرین، صالحی مهدیه، تقی لو صادق، استکی مهناز. مقایسه اثربخشی درمان هیجانمدار با کاربرد هنر و درمان هیجانمدار بر ابرازگری هیجان افراد با سندرم ضربه عشقی مجله علوم روانشناختی 1402; 22 (125) :932-913 10.52547/JPS.22.125.913
استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، گیلان، ایران. ، S.t.taghiloo@iau-astara.ac.ir
چکیده: (440 مشاهده)
زمینه: سندرم ضربه عشقی یکی از سخت‌ترین و فراگیرترین تجربه‌ها در زندگی افراد است که ابرازگری هیجان را در افراد دچار مشکل می کند. پژوهش‌های متعدد نشان می‌دهد درمان هیجانمدار بر آسیب‌های هیجانی مؤثر است اما تاکنون پژوهشی مبتنی بر کاربرد هنر در کنار درمان‌های مبتنی بر هیجان و تجربه‌گرا انجام نشده است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجانمدار با کاربرد هنر و درمان هیجانمدار بر ابرازگری هیجان افراد با سندرم ضربه عشقی، انجام شد.
روش: طرح این پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر مراجعه‌کنندگان 25 تا 45 ساله با سندرم ضربه عشقی به کلینیک‌های روانشناختی منطقه 2 شهر تهران بود که از بین آن‌ها 51 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه 17 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. ابزار سنجش این پژوهش سیاهه ضربه عشق راس (1999) و پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990) بود. برای گروه اول درمان هیجانمدار با کاربرد هنر و گروه دوم درمان هیجانمدار گرینبرگ در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که درمان هیجانمدار با کاربرد هنر و درمان هیجانمدار منجر به افزایش ابرازگری هیجانی در مراحل پس‌آزمون و پیگیری شده است. همچنین نتایج آزمون تعقیبی بن‌فرونی نشان داد درمان هیجانمدار با کاربرد هنر بر افزایش ابراز هیجان مثبت، صمیمیت و ابراز هیجان منفی مؤثرتر از درمان هیجانمدار است (0/05>p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده این نتیجه حاصل می‌گردد که هنر به عنوان کاتالیزوری در کنار درمان هیجانمدار از طریق باز کردن نیمکره راست، رسیدن به هسته اساسی تروما، ابرازگری سالم هیجان‌های مثبت و منفی و پذیرش احساسات منجر به اثربخشی بیشتر درمان هیجانمدار شده است. اجرای این درمان در گروه‌های دیگر و با نمونه‌های بیشتر پیشنهاد می‌شود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجانمدار با کاربرد هنر و درمان هیجانمدار بر ابرازگری هیجان افراد با سندرم ضربه عشقی، انجام شد.
روش: طرح این پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر مراجعه‌کنندگان 25 تا 45 ساله با سندرم ضربه عشقی به کلینیک‌های روانشناختی منطقه 2 شهر تهران بود که از بین آن‌ها 51 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه 17 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. ابزار سنجش این پژوهش سیاهه ضربه عشق راس (1999) و پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990) بود. برای گروه اول درمان هیجانمدار با کاربرد هنر و گروه دوم درمان هیجانمدار گرینبرگ در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که درمان هیجانمدار با کاربرد هنر و درمان هیجانمدار منجر به افزایش ابرازگری هیجانی در مراحل پس‌آزمون و پیگیری شده است. همچنین نتایج آزمون تعقیبی بن‌فرونی نشان داد درمان هیجانمدار با کاربرد هنر بر افزایش ابراز هیجان مثبت، صمیمیت و ابراز هیجان منفی مؤثرتر از درمان هیجانمدار است (0/05>p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده این نتیجه حاصل می‌گردد که هنر به عنوان کاتالیزوری در کنار درمان هیجانمدار از طریق باز کردن نیمکره راست، رسیدن به هسته اساسی تروما، ابرازگری سالم هیجان‌های مثبت و منفی و پذیرش احساسات منجر به اثربخشی بیشتر درمان هیجانمدار شده است. اجرای این درمان در گروه‌های دیگر و با نمونه‌های بیشتر پیشنهاد می‌شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)