آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره ۲۲، شماره ۱۲۶ - ( تابستان ۱۴۰۲(شهریور)، ۱۴۰۲ )
جلد ۲۲ شماره ۱۲۶ صفحات ۱۲۴۲-۱۲۲۵ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ahmadi H, Jabalameli S, Moghimian M, Seyed Hossieni Tezerjani M. (2023). The efficacy of interpersonal psychotherapy on action flexibility and blood-pressure in women with coronary artery disease. Journal of Psychological Science. 22(126), 1225-1242. doi:10.52547/JPS.22.126.1225
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1893-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1893-fa.html
احمدی هاشمیه، جبل عاملی شیدا، مقیمیان مریم، سیدحسینی طزرجانی مصطفی. اثربخشی درمان بین فردی بر انعطاف‌پذیری کنشی و فشارخون زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر مجله علوم روانشناختی ۱۴۰۲; ۲۲ (۱۲۶) :۱۲۴۲-۱۲۲۵ ۱۰,۵۲۵۴۷/JPS.۲۲.۱۲۶.۱۲۲۵
استادیار، گروه روانشناسی، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران. ، sh.jabalameli@phu.iaun.ac.ir
چکیده: (۱۰۳۰ مشاهده)
زمینه: بر اساس شواهد، بیماران مبتلا به عروق کرونر فشارخون ناپایدار و انعطاف‌پذیری کنشی پایینی دارند که این عوامل موجب عود بیماری و افزایش خطر مرگ و میر می‌شود. بر اساس مطالعات پیشین، درمان بینفردی می‌تواند به درمان اختلالات مزمن کمک کند، اما در مورد اثربخشی این نوع درمان بر انعطاف‌پذیری کنشی و فشارخون زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر، شکاف پژوهشی وجود دارد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان بین فردی بر انعطاف‌پذیری کنشی و فشارخون زنان مبتلابه بیماری عروق کرونر انجام شد.
روش: پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه همراه با یک دورۀ پیگیری (45 روزه) بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه‌کننده به کلینیک بازتوانی قلب بیمارستان افشار یزد در سال 1400 بود که 28 نفر از آن‌ها به روش هدفمند انتخاب شده و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه کونور و دیویدسون (2003) و دستگاه فشارسنج بود. داده‌ها با بهره‌گیری از تحلیل واریانس آمیخته و نرمافزار SPSS24 تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: طبق نتایج به دست آمده، درمان بینفردی تأثیر معناداری بر انعطاف‌پذیری کنشی بیماران دارد (0/05 >P). با این که این درمان تأثیر معناداری بر فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در پایان مداخلات دارد اما این تأثیر در مرحلۀ پیگیری معنادار نبود (0/05 <P).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد درمان بینفردی موجب بهبود انعطاف‌پذیری کنشی بیماران عروق کرونر می‌شود. بنابراین آگاهی متخصصان از این درمان در جهت بهبود انعطاف‌پذیری کنشی و فشارخون بیماران عروق کرونر حائز اهمیت است
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان بین فردی بر انعطاف‌پذیری کنشی و فشارخون زنان مبتلابه بیماری عروق کرونر انجام شد.
روش: پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه همراه با یک دورۀ پیگیری (45 روزه) بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه‌کننده به کلینیک بازتوانی قلب بیمارستان افشار یزد در سال 1400 بود که 28 نفر از آن‌ها به روش هدفمند انتخاب شده و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه کونور و دیویدسون (2003) و دستگاه فشارسنج بود. داده‌ها با بهره‌گیری از تحلیل واریانس آمیخته و نرمافزار SPSS24 تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: طبق نتایج به دست آمده، درمان بینفردی تأثیر معناداری بر انعطاف‌پذیری کنشی بیماران دارد (0/05 >P). با این که این درمان تأثیر معناداری بر فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در پایان مداخلات دارد اما این تأثیر در مرحلۀ پیگیری معنادار نبود (0/05 <P).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد درمان بینفردی موجب بهبود انعطاف‌پذیری کنشی بیماران عروق کرونر می‌شود. بنابراین آگاهی متخصصان از این درمان در جهت بهبود انعطاف‌پذیری کنشی و فشارخون بیماران عروق کرونر حائز اهمیت است
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)