آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 23، شماره 135 - ( بهار 1403(خرداد)، 1403 )
جلد 23 شماره 135 صفحات 226-211 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Loveimi S. (2024). Examining the psychological aspects of Isfahan style poetry and architecture from the perspective of Alfred Adler and Carl Gustav Jung's theory. Journal of Psychological Science. 23(135), 211-226. doi:10.52547/JPS.23.135.713
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2190-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2190-fa.html
لویمی سهیلا. بررسی جنبه‌های روانشناختی شعر و معماری سبک اصفهانی از منظر نظریۀ آلفرد آدلر و کارل گوستاو یونگ مجله علوم روانشناختی 1403; 23 (135) :226-211 10.52547/JPS.23.135.713
استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ایران. ، sloveimi@yahoo.com
چکیده: (651 مشاهده)
زمینه: با بررسی های انجام شده مشخص گردید که تاکنون مطالعه ای به بررسی جنبه‌های روانشناختی شعر و معماری سبک اصفهانی از منظر نظریۀ آلفرد آدلر و کارل گوستاو یونگ نپرداخته است.
هدف: در این مقاله به بررسی جنبه‌های روانشناختی مشترک شعر سبک اصفهانی (هندی) و معماری سبک اصفهانی پرداخته شده است.
روش: روش پژوهش، کتابخانه ای و نوع آن، تحلیلی-توصیفی است. پس از بررسی ویژگی ها و جنبه‌های روانشناختی مشترک شعر و معماری دورۀ اصفهانی به این نتیجه رسیده ایم که علاوه بر مسائل اجتماعی که شعر و معماری را در دورۀ صفویان تحت تأثیر قرار داده، برخی جنبه‌های روانشناسی نیز در این دوره بر سبک شعر و معماری این دوره اثر گذاشته است.
یافته ها: با توجه فراگیر شدن شعر و هنر در بین مردم و خروج آن از دربار، نشانه‌های برون‌گرایی در شعر و هنر این دوره دیده می‌شود و بازنمود آن، توجه به سلایق فکری و تخیّلی عامۀ مردم به جای در نظر گرفتن عقاید حاکمان است که این امر در قالب مؤلفۀ «علاقۀ اجتماعی» از نظریه آلفرد آدلر قابل بررسی است. همین امر باعث شد تا شعر و معماری این دوره به جای تخصصی شدن و سفارشی شدن، عمومی شده و بر اساس سلیقۀ فکری و خیالی و عاطفی عامۀ مردم تکوین یابد.
نتیجه‌گیری: جنبۀ رواشناختی مشترک در شعر و معماری این دوره، توجه به باورها و عقایدی است که در حوزۀ روانشناسی، به عنوان کهن‌الگو مطرح می‌شوند و در قالب نظریۀ یونگ قابل بررسی هستند. این جنبه نیز زاییدۀ عمومی شدن شعر و معماری است و در طی این فرآیند، باورها و عقاید و کهن‌الگوهای مشترک عامۀ مردم در شعر و معماری این دوره نمود یافته است.
هدف: در این مقاله به بررسی جنبه‌های روانشناختی مشترک شعر سبک اصفهانی (هندی) و معماری سبک اصفهانی پرداخته شده است.
روش: روش پژوهش، کتابخانه ای و نوع آن، تحلیلی-توصیفی است. پس از بررسی ویژگی ها و جنبه‌های روانشناختی مشترک شعر و معماری دورۀ اصفهانی به این نتیجه رسیده ایم که علاوه بر مسائل اجتماعی که شعر و معماری را در دورۀ صفویان تحت تأثیر قرار داده، برخی جنبه‌های روانشناسی نیز در این دوره بر سبک شعر و معماری این دوره اثر گذاشته است.
یافته ها: با توجه فراگیر شدن شعر و هنر در بین مردم و خروج آن از دربار، نشانه‌های برون‌گرایی در شعر و هنر این دوره دیده می‌شود و بازنمود آن، توجه به سلایق فکری و تخیّلی عامۀ مردم به جای در نظر گرفتن عقاید حاکمان است که این امر در قالب مؤلفۀ «علاقۀ اجتماعی» از نظریه آلفرد آدلر قابل بررسی است. همین امر باعث شد تا شعر و معماری این دوره به جای تخصصی شدن و سفارشی شدن، عمومی شده و بر اساس سلیقۀ فکری و خیالی و عاطفی عامۀ مردم تکوین یابد.
نتیجه‌گیری: جنبۀ رواشناختی مشترک در شعر و معماری این دوره، توجه به باورها و عقایدی است که در حوزۀ روانشناسی، به عنوان کهن‌الگو مطرح می‌شوند و در قالب نظریۀ یونگ قابل بررسی هستند. این جنبه نیز زاییدۀ عمومی شدن شعر و معماری است و در طی این فرآیند، باورها و عقاید و کهن‌الگوهای مشترک عامۀ مردم در شعر و معماری این دوره نمود یافته است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)