زمینه: مطالعات نشان داده است رﻳﻔﻼﻛﺲ ﻣﻌﺪه- مری از شایع‌ترین اختلالات دﺳﺘﮕﺎه ﮔﻮارش اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ رواﻧﻲ بیماران ﺗأﺛﻴﺮ ﺳﻮء داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای بسیاری از اختلالات روانشناختی در اقشار گوناگون بررسی شده است، اما در مطالعات داخلی تاکنون اثربخشی این رویکرد در بیماران مبتلا به ریفلاکس معده-مری مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، ناگویی هیجانی و پیروی از درمان نوجوانان دختر مبتلا به ریفلاکس معده- مری انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی نوجوانان دختر مبتلا به ریفلاکس معده- مری مراجعه کننده به بیمارستان ثارالله کرج در سال 1402 بود که از بین آن‌ها، 30 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. گروه آزمایش تحت آموزش 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت، ولی گروه گواه هیچ­گونه مداخله‌ای را دریافت نکرد. به منظور گردآوری داده­ها از پرسشنامه­های اضطراب (بک و استر، 1990)، ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994) و پیروی از درمان دارویی (موریسکی و همکاران، 2008) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از تحلیل کوواریانس یک راهه و نرم­‌افزار SPSS-22 استفاده شد.
یافته ­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش‌آزمون بین گروه‌ها، نمرات پس‌آزمون در بین گروه‌های آزمایش و گواه دارای تفاوت معنی‌داری بود (05/0 P<). هم‌چنین نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث کاهش سطح اضطراب و ناگویی هیجانی در شرکت‌کنندگان شد (05/0 P<). هم‌چنین نتایج نشان داد درمان مورد استفاده منجر به افزایش پیروی از درمان در اعضای گروه آزمایش شد (05/0 P<). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر پیشنهاد می‌شود، متخصصان (پزشکان، روان‌پزشکان و روانشناسان) از این شیوۀ درمانی در کنار دارو درمانی در جهت کاهش فشارهای روانی وارده بر افراد مبتلا به اختلالات روان تنی به ویژه ریفلاکس معده-مری استفاده کنند.