دانشگاه اصفهان ، babaei551@alumni.ut.ac.ir
چکیده: (2193 مشاهده)
پرخاشگری از جمله مسائل عمده و با اهمیتی است که در بسیاری از جوامع امروزی، بخصوص در بین جوامع جوان زمینه ساز مشکلات زیادی است،که باعث شده محققین همواره درصدد یافتن راهحلهایی جهت رفع این معضل فردی و اجتماعی باشند. یکی از این راهحلهای عمده و بحثانگیز پرداختن به ورزش و فعالیتهای ورزشی در جهت تعدیل پرخاشگری است. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه پرخاشگری بین ورزشکاران رشتههای ورزشی گروهی برخوردی، گروهی غیر برخوردی و غیر ورزشکاران است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسهای است و برای انجام آن از بین پسران ورزشکار و غیر ورزشکار شهر یزد 120 نفر بهعنوان آزمودنی بهصورت تصادفی انتخاب شدند.
در این تحقیق از پرسشنامههای دموگرافیک و پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و همچنین از آزمونهای آمار استنباطی نظیر آزمون نیکویی برازش(k-s) و آزمون آنوای یکطرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که غیر ورزشکاران بهطور معناداری از ورزشکاران رشتههای ورزشی گروهی (برخوردی و غیر برخوردی) پرخاشگرترند و همچنین تفاوت معناداری در پرخاشگری بین ورزشکاران رشتههای ورزشی گروهی برخوردی و غیر برخوردی وجود ندارد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/4/29 | پذیرش: 1398/4/29 | انتشار: 1398/4/29
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |