دانشگاه یاسوج ، moltafet@yu.ac.ir
چکیده: (2536 مشاهده)
اهمالکاری به تأخیر ارادی در انجام دادن تکالیف و موکول کردن آن تکالیف به زمان دیگری، بهدلیل تنبلی اشاره دارد. تأثیر عوامل بافتی و شخصیتی بر اهمالکاری در تحقیقات زیادی مورد کنکاش قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، پیشبینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس ویژگیهای شخصیت با واسطهگری راهبردهای خودگردانی در دانشجویان میباشد. بدینمنظور320 (170پسر150 دختر) دانشجو از دانشگاه تهران به روش نمونهگیری خوشهای تصادفی چندمرحلهای انتخاب و به پرسشنامهای متشکل از: پرسشنامه سنجش شخصیت گلدبرگ، پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم، پرسشنامه راهبردهای خودگردانی پنتریچ و دیگروت پاسخ دادند. اعتبار و درستی پرسشنامهها نیز محرز گردید. نتایج پژوهش بهطور کلی نشان داد که اهمالکاری تحصیلی تحتتأثیر ویژگیهای شخصیتی و راهبردهای خودگردانی قرار دارد. بدینصورت که روانرنجورخویی، بهصورت مثبت اثر مستقیم و غیرمستقیم بر اهمالکاری تحصیلی دارد و وظیفهشناسی بهصورت منفی اثر مستقیم و غیرمستقیم بر اهمالکاری دارد. برونگرایی نیز با اهمالکاری اثر مستقیم و غیرمستقیم دارد. و گشودگی به تجربه با اهمالکاری رابطه منفی وجود دارد. همچنین راهبردهای شناختی و فراشناختی بهصورت منفی با اهمالکاری رابطه دارد. و راهبردهای خودگردانی توانسته نقش واسطهای ایفا کند. با توجه به یافتههای این پژوهش میتوان بیان نمود رابطه بین ویژگیهای شخصیت و اهمالکاری تحصیلی تحت تأثیر راهبردهای خودگردانی قرار دارد. بهعبارتی دیگر راهبردهای خودگردانی مکانیسم این رابطه را روشن میکند. در ادامه به بحث و بررسی درباره کاربرد نتایج به همراه پیشنهادها و محدودیتهای این پژوهش پرداخته شده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/4/29 | پذیرش: 1398/4/29 | انتشار: 1398/4/29
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |