آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 24، شماره 146 - ( بهار 1404(اردیبهشت)، 1404 )
جلد 24 شماره 146 صفحات 137-123 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Esmati F, Khanmohammadi A, Dehghan Haddad M. (2025). The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Resilience and Flexibility in Adolescents with Conduct Disorder. Journal of Psychological Science. 24(146), 123-137.
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2503-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2503-fa.html
عصمتی فائزه، خانمحمدی ارسلان، دهقان حداد محسن. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک مجله علوم روانشناختی 1404; 24 (146) :137-123
استادیار گروه روانشناسی، واحد آیت اله آملی ،دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران. ، ar.khanmohammadi@gmail.com
چکیده: (372 مشاهده)
زمینه: نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک اغلب با سطوح پایین در تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری دست و پنجه نرم می‌کنند که منجر به طرد همسالان و انزوای اجتماعی آنها می‌شود.
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک بود.
روش: روش این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد مطالعه پژوهش حاضر را کلیه مددجویان پسر کانون اصلاح و تربیت شهر ساری در فاصله سنی 15 تا 18 سال بودند که برابر حکم قضایی در 3 ماهه اول سال 1402 به کانون اصلاح و تربیت معرفی شده‌اند، بودند که از بین آنها 30 نفر از طریق مصاحبه بالینی به عنوان فرد مبتلا به اختلال سلوک تشخیص داده شدند، بصورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و پس از انتخاب به روش تصادفی ساده در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس تاب‌آوری وگنیلد و یانگ (1990) و پرسش‌نامه انعطاف‌پذیری دنیس و وندروال (2010) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.
یافتهها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که در مرحله پس آزمون بین دو گروه کنترل و آزمایش از نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک از نظر تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P)؛ به طوری که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش انعطاف‌پذیری و تاب‌آوری نوجوانان پسر مبتلا به اختلال سلوک شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک، این رویکرد می‌تواند به مشاوران و روانشناسان در مراکز مشاوره و روان‌درمانی جهت کمک به بهبود و ارتقاء توانمندی‌های روانشناختی و هیجانی نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک مورد استفاده قرار گیرد.
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک بود.
روش: روش این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد مطالعه پژوهش حاضر را کلیه مددجویان پسر کانون اصلاح و تربیت شهر ساری در فاصله سنی 15 تا 18 سال بودند که برابر حکم قضایی در 3 ماهه اول سال 1402 به کانون اصلاح و تربیت معرفی شده‌اند، بودند که از بین آنها 30 نفر از طریق مصاحبه بالینی به عنوان فرد مبتلا به اختلال سلوک تشخیص داده شدند، بصورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و پس از انتخاب به روش تصادفی ساده در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس تاب‌آوری وگنیلد و یانگ (1990) و پرسش‌نامه انعطاف‌پذیری دنیس و وندروال (2010) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.
یافتهها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که در مرحله پس آزمون بین دو گروه کنترل و آزمایش از نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک از نظر تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P)؛ به طوری که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش انعطاف‌پذیری و تاب‌آوری نوجوانان پسر مبتلا به اختلال سلوک شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک، این رویکرد می‌تواند به مشاوران و روانشناسان در مراکز مشاوره و روان‌درمانی جهت کمک به بهبود و ارتقاء توانمندی‌های روانشناختی و هیجانی نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک مورد استفاده قرار گیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)