زمینه: نگرانی از شکل بدن و ترس از ظاهر جسمانی می‌تواند در اقدام به جراجی زیبایی مؤثر باشد. تاکنون اثربخشی شیوه­های مختلفی بر متغیرهایی مانند شرم از بدن و نشانه­های اختلال بدریخت انگاری بدن مورد بررسی قرار گرفته است ولی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت مورد توجه پژوهشگران نبوده است. بنابراین ضروری است تاثیر این مداخله برای بهبود وضعیت روانشناختی در افراد متقاضی جراحی زیبایی بررسی شود.
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه آموزشی متمرکز بر شفقت بر کمال گرایی، شرم از بدن و نشانه­های اختلال بدریخت انگاری بدن در زنان متقاضی جراحی­های زیبایی بود.

یافته­ ها: نتایج حاکی از اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کاهش کمال گرایی، شرم از بدن و نشانه­های اختلال بدریخت انگاری بدن بود (05/0 p<). همچنین نتایج مربوط به اثر تعاملی بین زمان و گروه نشان می‌دهد که این اثر در تمامی متغیرها معنی‌دار است (05/0 >p). بنابراین بین سطوح مختلف زمان و سطوح مختلف گروه‌ها تعامل وجود دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت، لزوم تمرکز بر این درمان به عنوان یکی از درمان‌های کمکی، حمایتی و توانبخشی در کنار درمان دارویی در کاهش پیامدهای ناشی از کمال­گرایی، شرم از بدن و نشانه­های اختلال بدریخت انگاری پیشنهاد می‌شود.