آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 18، شماره 74 - ( 2-1398 )
جلد 18 شماره 74 صفحات 256-247 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Najarzadegan F, Farhadi H. (2019). The effectiveness of quality of life therapy on communication skills, addiction to cyberspace, marital satisfaction, and emotional self-regulation in couples. Journal of Psychological Science. 18(74), 247-256.
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-252-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-252-fa.html
نجارزادگان فاطمه، فرهادی هادی. اثربخشی کیفیت زندگی درمانگری بر مهارت‌های ارتباطی، اعتیاد به فضای مجازی، رضایت زناشویی و خودنظم جویی هیجانی در زوجین مجله علوم روانشناختی 1398; 18 (74) :256-247
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان) ، farhadihadi@yahoo.com
چکیده: (3685 مشاهده)
زمینه: شواهد نشان می‌دهند که روابط زیاد و بدون مرز در شبکه‌های مجازی به اعتماد میان زوج‌ها آسیب جدّی وارد می‌کند و اختلافات زناشویی، جدایی و حتی طلاق را موجب می‌شود. آیا می توان با کیفیت زندگی درمانگری بر مهارت های ارتباطی و اعتیاد اینترنتی به افزایش کیفیت زندگی زوجین کمک کرد؟ هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانگری بر مهارت‌های ارتباطی، اعتیاد به فضای مجازی، رضایت زناشویی و خودنظم جویی هیجانی در زوجین بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایش با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری تحقیق شامل زوجین مبتلا به اعتیاد به اینترنت و دارای مشکلات ارتباطی در شهر اصفهان بود. از میان آنها،20 زوج به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش (10 نفر) و گواه (10 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1991)، پرسشنامه خودنظم جویی هیجانی (هافمن و کشدان، 2010)، پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی (کوئین‌دام، 2004)، و پرسشنامه رضایت زناشویی (اولسون، 2006) بودند. کیفیت زندگی درمانگری (فریش، 2006) هفتهای یک بار در 8 جلسه 90 دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل وایانس با اندازه‌گیری مکرر تحزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که کیفیت زندگی درمانگری بر اعتیاد به فضای مجازی (0/001>p، 83/89=F) ، مهارت‌های ارتباطی (0/001>p، 282/65=F)، خودنظم جویی هیجانی (0/001>p، 162/66=F)، و رضایت زناشویی (0/001>p، 70/78=F) تاثیر معناداری داشت. این نتایج در دوره پیگیری نیز تداوم یافت. نتیجه‌گیری: در مجموع مشخص شد که کیفیت زندگی درمانگری زوجین ممکن است به عنوان روشی جدید و مؤثر در بهبود اعتیاد به فضای مجازی، خودنظم جویی هیجانی، مهارت‌های ارتباطی، و رضایت زناشویی زوجین مورد استفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی درمانگری، اعتیاد به فضای مجازی، مهارت‌های ارتباطی، رضایت زناشویی، خودنظم جویی هیجانی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)