استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، a_mohammadi@pnu.ac.ir
چکیده: (339 مشاهده)
زمینه: داشتن کودک معلول، سلامت جسمی و روانی والدین را به مخاطره انداخته و آنها را با رویدادهای نامطلوب و چالشزا مواجه میکند. این زوجین فشارهای روانشناختی، اجتماعی و اقتصادی زیادی را تجربه میکنند که میتواند بر روابط آنها تأثیرگذار باشد و حتی منجر به طلاق شود؛ بنابراین با اتخاذ تدابیر و استفاده از آموزش و روشهای درمانی مناسب باید به گونهای عمل کرد که از شدت این تنشها کاسته شود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی تکنیکهای تنظیم هیجان بر کاهش تعارضات و احتمال طلاق زوجین دارای کودکان کمتوان ذهنی انجام شد.
روش: روش پژوهش طرح نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی زوجهای دارای کودکان کمتوان ذهنی و تحت پوشش اداره بهزیستی ساکن شهرستان دره شهر (استان ایلام) و نمونه آماری شامل 20 نفر از زوجهای دارای فرزند معلول ذهنی بودند که با استفاده از نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و گروه گواه (10 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت مداخله تکنیکهای تنظیم هیجان (گراس، 2002) قرار گرفتند، درحالیکه گروه گواه هیچ گونه مداخلهای دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مهارتهای تنظیم هیجان (برکینگ، 2016)، پرسشنامه تعارضات زناشویی (ثنایی ذاکر و براتی، 1378) و پرسشنامه میزان بیثباتی ازدواج (ادواردز و همکاران، 1987) در پیشآزمون و پسآزمون استفاده شد. دادههای جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار SPSS.25 و به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد تکنیکهای تنظیم هیجان بر کاهش تعارضات و احتمال طلاق زوجین دارای کودکان کمتوان ذهنی مؤثر است (05/0 >P).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش با آموزش مهارتهای تنظیم هیجان به زوجین دارای کودک کم توان ذهنی میتوان گام مهمی در کاهش تعارضات زناشویی و تنظیم هیجانی آنها برداشت. لذا به مراکز آموزشی پیشنهاد میشود از راهبردهای تنظیم هیجانی به عنوان یک مداخله مستقل و ترکیبی در کنار سایر مداخلات مبتنی بر شواهد برای کاهش تعارضات زناشویی و احتمال طلاق زوجین دارای کودکان کم توان ذهنی استفاده شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/5/22 | پذیرش: 1404/4/1
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |