آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
پاییز 1404(مهر)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
استاد، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران. ، Bakbari44@yahoo.com
چکیده: (198 مشاهده)
زمینه: اختلال شخصیت مرزی و خودشیفتگی آسیبپذیر، اگرچه به عنوان سازهای متمایز شناخته میشوند اما با هم در ارتباط هستند. رفتاردرمانی دیالکتیک و ذهن‌آگاهی مبتنی بر استرس می‌تواند در بهبود این جنبه نقش مؤثری داشته باشد. با این حال، شکاف پژوهشی موجود به دلیل کمبود مطالعاتی که به صورت مستقیم اثرات رفتاردرمانی دیالکتیک و ذهن‌آگاهی مبتنی بر استرس را بر علائم خودشیفتگی آسیبپذیر در افراد دارای اختلال شخصیت مرزی، بررسی کرده‌اند، مشهود است و مطالعه مقایسهای تا به حال انجام نشده است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و ذهن‌آگاهی مبتنی‌بر استرس بر علایم خودشیفتگی آسیبپذیر در افراد دارای اختلال شخصیت مرزی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک درمانی بهار در سال 1403 در شهر رشت بود. در این پژوهش 45 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری (دو گروه مداخله و یک گروه گواه) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت مداخله ذهن‌آگاهی مبتنی بر استرس (کاباتزین، 2009) و 10 جلسه تحت مداخله‌ی رفتاردرمانی دیالکتیک (لینهان، 1993) قرار گرفتند. جهت جمع‌آوری دادهها از پرسشنامه خودشیفتگی مرضی (پینکاس و همکاران، 2009) استفاده شد. تحلیل دادهها با بهره‌گیری از آزمون آماری تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر در نرم افزار SPSS نسخه 26 انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که پیشآزمون خودشیفتگی با نمرات پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری داشت (05/0 >P)، همچنین نتایج دلالت بر آن داشت که بین دو درمان در طول زمان تفاوت معناداری وجود نداشت، اما هر یک از درمان‌ها نسبت به گروه گواه تغییرات معناداری در خودشیفتگی داشتند (05/0 >P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج رفتاردرمانی دیالکتیک و ذهن‌آگاهی مبتنی‌بر استرس دو روش درمانی کارآمد در بهبود خودشیفتگی در افراد دارای اختلال شخصیت مرزی است. این نتایج می‌توانند به متخصصان حوزه روانشناسی بالینی در طراحی مداخلات دقیق‌تر و مؤثرتر کمک کرده و موجب ارتقای کیفیت زندگی افراد مبتلا به این اختلال شوند.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و ذهن‌آگاهی مبتنی‌بر استرس بر علایم خودشیفتگی آسیبپذیر در افراد دارای اختلال شخصیت مرزی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک درمانی بهار در سال 1403 در شهر رشت بود. در این پژوهش 45 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری (دو گروه مداخله و یک گروه گواه) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت مداخله ذهن‌آگاهی مبتنی بر استرس (کاباتزین، 2009) و 10 جلسه تحت مداخله‌ی رفتاردرمانی دیالکتیک (لینهان، 1993) قرار گرفتند. جهت جمع‌آوری دادهها از پرسشنامه خودشیفتگی مرضی (پینکاس و همکاران، 2009) استفاده شد. تحلیل دادهها با بهره‌گیری از آزمون آماری تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر در نرم افزار SPSS نسخه 26 انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که پیشآزمون خودشیفتگی با نمرات پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری داشت (05/0 >P)، همچنین نتایج دلالت بر آن داشت که بین دو درمان در طول زمان تفاوت معناداری وجود نداشت، اما هر یک از درمان‌ها نسبت به گروه گواه تغییرات معناداری در خودشیفتگی داشتند (05/0 >P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج رفتاردرمانی دیالکتیک و ذهن‌آگاهی مبتنی‌بر استرس دو روش درمانی کارآمد در بهبود خودشیفتگی در افراد دارای اختلال شخصیت مرزی است. این نتایج می‌توانند به متخصصان حوزه روانشناسی بالینی در طراحی مداخلات دقیق‌تر و مؤثرتر کمک کرده و موجب ارتقای کیفیت زندگی افراد مبتلا به این اختلال شوند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)