دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران. ، j.karami@razi.ac.ir
چکیده: (180 مشاهده)
زمینه: مفهوم احترام یکی از ارزشهای اساسی در تربیت و رشد اجتماعی است که در سیاستها، برنامههای آموزشی و محیطهای کاری مورد توجه قرار گرفته است. با وجود توافق عمومی بر اهمیت احترام، تحقیقات موجود بیشتر بر بزرگسالان متمرکز بوده و کمتر به مفهومسازی و سنجش احترام در کودکان پرداخته شده است. بهویژه در کودکان 10 تا 12 ساله، که در مرحلهی کلیدی رشد شناختی و اخلاقی قرار دارند، ابزارهای روانسنجی معتبر و استاندارد برای بررسی این مفهوم به ندرت توسعه یافتهاند.
هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه مفهوم احترام در کودکان بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی– همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان 10 تا 12 ساله، شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 1403-1402 بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای استفاده شد و از بین جامعه هدف، 350 نفر بهعنوان نمونه انتخاب و به مقیاس محقق ساخته احترام پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی با استفاده از نرم افزارهای smat PLS 4, SPSS-26 و AMOS-24 استفاده شد.
یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که مقیاس مفهوم احترام همسانی درونی قابل قبولی دارد (886/0=α)؛ میزان همبستگی بین دو بار اجرای این مقیاس 873/0 بود (01/0 P<). همچنین نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که الگوی تک عاملی این مقیاس برازش مطلوبی دارد.
نتیجهگیری: مقیاس مفهوم احترام کودکان در ایران از ویژگیهای روانسنجی مطلوبی برخوردار است و میتوان از این ابزار در بررسی مفاهیم مربوط به احترام در کودکان استفاده کرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/11/16 | پذیرش: 1404/1/20
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |