آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
زمستان 1404(دی)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه سمنان ، i_rahimian@semnan.ac.ir
چکیده: (135 مشاهده)
زمینه: دیابت یک بیماری مزمن است که یا به دلیل کمبود انسولین یا به دلیل مقاومت سلول‌ها نسبت به انسولین به وجود می‌آید. ابتلا به این بیماری در دوره نوجوانی، فرد را با تهدیدهای گوناگونی مواجه می‌سازد؛ لذا، در پژوهش حاضر، جهت کاهش بار روانی- اجتماعی دیابت در نوجوانان از ISTDP بهره برده شد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ISTDP بر بهبود سازگاری با دیابت، تبعیت از درمان و سطح قندخون ناشتا در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 انجام گرفت.
روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه گواه و آزمایش بود. نمونه‌ی پژوهش حاضر شامل 40 نفر از نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 بود که در نیمه اول سال 1403 به انجمن دیابت ایران واقع در تهران مراجعه نمودند که از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و سپس از طریق جایگزینی تصادفی در هر گروه 20 نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 16 جلسه ISTDP دریافت نمودند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ارزیابی سازگاری با دیابت (ابراهیمی و همکاران، 2016)، پرسشنامه تبعیت از درمان دارویی (موریسکی و همکاران، 2008) و آزمایش خون FBS بود؛ همچنین جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره با اندازه گیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: باتوجه به نتایج اثر زمان (01/0 P<)، اثر مداخله (05/0 P<)، و اثرثبات (01/0 >P) می‌توان بیان نمود که ISTDP موجب بهبود سازگاری با بیماری، تبعیت از درمان و FBS در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع ۱ گشته و این نتایج در دوره پیگیری نیز ثابت باقی ماند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که این درمان منجر به بهبود سازگاری با دیابت، تبعیت از درمان و سطح قندخون ناشتا در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 می‌شود. پیشنهاد میگردد که از ISTDP جهت کاهش معضلات جسمی-روانی-اجتماعی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 استفاده شود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ISTDP بر بهبود سازگاری با دیابت، تبعیت از درمان و سطح قندخون ناشتا در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 انجام گرفت.
روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه گواه و آزمایش بود. نمونه‌ی پژوهش حاضر شامل 40 نفر از نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 بود که در نیمه اول سال 1403 به انجمن دیابت ایران واقع در تهران مراجعه نمودند که از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و سپس از طریق جایگزینی تصادفی در هر گروه 20 نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 16 جلسه ISTDP دریافت نمودند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ارزیابی سازگاری با دیابت (ابراهیمی و همکاران، 2016)، پرسشنامه تبعیت از درمان دارویی (موریسکی و همکاران، 2008) و آزمایش خون FBS بود؛ همچنین جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره با اندازه گیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: باتوجه به نتایج اثر زمان (01/0 P<)، اثر مداخله (05/0 P<)، و اثرثبات (01/0 >P) می‌توان بیان نمود که ISTDP موجب بهبود سازگاری با بیماری، تبعیت از درمان و FBS در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع ۱ گشته و این نتایج در دوره پیگیری نیز ثابت باقی ماند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که این درمان منجر به بهبود سازگاری با دیابت، تبعیت از درمان و سطح قندخون ناشتا در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 می‌شود. پیشنهاد میگردد که از ISTDP جهت کاهش معضلات جسمی-روانی-اجتماعی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 استفاده شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)