زمینه: پژوهش­ ها اثربخشی مداخلات مثبت ­نگر را بر ارتقاء احساسات، رفتارها و شناخت ­های مثبت در دانش ­آموزان مورد تأیید قرار داده­ اند. به همین دلیل امروزه توجه به این مداخله­ ها به منظور حفظ سلامت تحصیلی دانش­ آموزان مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین، مسأله این است که آیا بستۀ آموزش مثبت می­ تواند بر عواطف و روابط معلم – دانش ­آموز  تأثیر بگذارد؟ هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی بستۀ آموزش مثبت بر عواطف و روابط معلم – دانش­ آموز انجام گرفت. روش: طرح پژوهش، نیمه ­آزمایشی و از نوع پیش ­آزمون - پس­ آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش­ آموزان پایۀ­ ششم ابتدائی منطقۀ درودزن شهرستان مرودشت تشکیل می­دادند که از میان آنها تعداد 40 نفراز این جامعه به روش نمونه­ گیری تصادفی چندمرحله­ ای به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه 20 نفری(گروه آزمایش و گروه گواه) به صورت تصادفی جایگزین شدند. مداخلۀ آموزشی مبتنی بر بستۀ آموزش مثبت کویلیام (2003) و گنزالز و همکاران (2014) طی 10 جلسۀ یک ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد. به منظورگردآوری داده­ ها از برنامۀ عاطفۀ مثبت و منفی (واتسن و همکاران (1988) و پرسشنامۀ روابط معلم - دانش آموز (مورری و زوواک، 2011) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ­ها، ازآزمون تحلیل کواریانس چند ­متغیره استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد بستۀ آموزش مثبت موجب ارتقاء عاطفۀ مثبت و روابط معلم – دانش ­آموز و کاهش عاطفۀ منفی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه گردید(0/001>P). نتیجه­ گیری:  براساس یافته ­ها می­ توان نتیجه گرفت که بستۀ آموزش مثبت می­  تواند موجب ارتقاء عواطف مثبت و بهبود روابط معلم – دانش ­آموز گردد.