دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان) ، aghaeipsy@gmail.comاصغر
چکیده: (2665 مشاهده)
زمینه: بروز اختلال اضطراب فراگیر، فرآیندهای روانشناختی، شناختی، ارتباطی و اجتماعی افراد را با آسیب جدی مواجه ساخته و تابآوری آنها را کاهش میدهد. اما آیا درمان فراشناختی به بهبود تابآوری افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر کمک میکند. هدف: بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر تابآوری افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمام افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1396 بود. در این پژوهش از روش نمونهگیری غیراحتمالی هدفمند و گمارش تصادفی استفاده شد. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در گروههای آزمایش و گواه، گروه آزمایش مداخله فراشناختدرمانی (ولز، 2009) را در 10 جلسه طی سه ماه به صورت هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمود. پرسشنامههای مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزر و همکاران، 2006) و تابآوری (کانر و دویسون، 2004) بود. دادههای حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که درمان فراشناختی بر تابآوری بیماران افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مؤثر بوده است (0/001P<). علاوه بر این نتایج نشان داد که این درمان توانسته تأثیر خود را در زمان نیز به شکل معناداری حفظ نماید (0/001P<). میزان تأثیر آماری درمان فراشناختی بر تابآوری بیماران افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر 58 درصد بود. نتیجه گیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که درمان فراشناختی با بهرهگیری از فنونی همچون به تعویق انداختن نگرانی، چالش با باورهای مربوط به خطر، متوقف کردن مهار رفتارهای اجتنابی، دارای کارآیی بالینی مناسبی در جهت بهبود تابآوری بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به شمار می رود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/6/9 | پذیرش: 1398/7/18 | انتشار: 1398/7/29
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |