دانشگاه تهران ، besharat@ut.ac.ir
چکیده: (2404 مشاهده)
زمینه: بهشیاری از آیین های شرقی و بخصوص بودا گرفته شده است که بهعنوان توجه آگاهانه به لحظه حال و تجربیات درونی و بیرونی فرد تعریف می شود. مطالعات پژوهشی حکایت از وجود رابطه بهشیاری با سبکهای دلبستگی دارند اما آیا استحکام من در رابطه بین سبکهای دلبستگی و بهشیاری نقش واسطهای دارد؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطهای استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و بهشیاری در دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی و همبستگی است. تعداد 268 نفر دانشجو (231 مرد، 36 زن) بصورت نمونهگیری در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا مقیاس دلبستگی بزرگسال (بشارت، 1392)، مقیاس استحکام من (بشارت، 1395) و مقیاس توجه آگاهانه بهشیارانه (قربانی، واتسون و ویتینگتون، 2009) را تکمیل کنند. یافته ها: برای تحلیل داده های پژوهش از روش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که دلبستگی ایمن با بهشیاری رابطه مثبت معنادار (0/50r=؛ 0/01p<)، دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا با بهشیاری به ترتیب رابطه منفی معنادار (0/28r=- و 0/43r=-؛ 0/01p<) و نمرههای استحکام من بالا با نمرههای بهشیاری رابطه مثبت معنادار (0/34r=؛ 0/01p<) دارد. دلبستگی ایمن با استحکام من رابطه مثبت معنادار (0/24r=؛ 0/24p<) و دلبستگی ناایمن با استحکام من رابطه منفی معنادار (0/34r=-؛ 0/01p<) داشت. نتیجه گیری: این بدان معنی است با افزایش سطح بهنجاری سبک دلبستگی، استحکام من و بهشیاری نیز بالا میرود و با افزایش سطوح استحکام من در افراد میزان بهشیاری نیز بالا میرود. نتایج همچنین نشان داد که نقش واسطهای استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و بهشیاری قابل تأیید است. براساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت استحکام من دارای نقش واسطهای بین سبکهای دلبستگی و بهشیاری است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/6/30 | پذیرش: 1398/7/30 | انتشار: 1398/8/16
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |