آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره ۱۹، شماره ۹۴ - ( زمستان ۱۳۹۹(دی) ۱۳۹۹ )
جلد ۱۹ شماره ۹۴ صفحات ۱۳۵۸-۱۳۴۱ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
ebadi Salari N, Haji Alizadeh K, zarei E, mohammadi K. (2020). Comparison the effectiveness of redecision and time perspective group therapy on interpersonal trust, desire for marriage, fear of intimacy and hope in untrusted female to the opposite sex in bandar abbas. Journal of Psychological Science. 19(94), 1341-1358.
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-699-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-699-fa.html
عبادی سالاری ناهید، حاجی علیزاده کبری، زارعی اقبال، محمدی کوروش. مقایسه اثربخشی درمان گروهی تصمیمگیری مجدد و چشم‌انداز زمان بر اعتماد میان‌فردی، رغبت به ازدواج، ترس از صمیمت و امیدواری در دختران بی‌اعتماد به جنس مقابل شهر بندرعباس مجله علوم روانشناختی ۱۳۹۹; ۱۹ (۹۴) :۱۳۵۸-۱۳۴۱
دانشیار،گروه روان شناسی ، واحد بندر عباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران.نویسنده مسئول ، ph_alizadeh@yahoo.com
چکیده: (۲۷۲۵ مشاهده)
زمینه: بی اعتمادی دختران به جنس مخالف از عواملی است که باعث به وجود آمدن مشکلاتی در زندگی دختران می شود. مسئله اینست، اثربخشی درمان گروهی تصمیمگیری مجدد و چشم انداز زمان بر متغیرهای مختلفی تأیید شده است، اما تأثیر این دو درمان بر اعتماد میان‌فردی، رغبت به ازدواج، ترس از صمیمیت و امیدواری در دختران بی‌اعتماد به جنس مقابل مغفول واقع شده است. هدف: مقایسه اثربخشی درمان گروهی تصمیمگیری مجدد و چشم‌انداز زمان بر اعتماد میان‌فردی، رغبت به ازدواج، ترس از صمیمیت و امیدواری در دختران بی‌اعتماد به جنس مقابل شهر بندرعباس بود. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دختران مجرد بی‌اعتماد به جنس مقابل شهر بندرعباس در سال 1397 بود. 51 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه آزمایش تصمیمگیری مجدد، آزمایش چشم‌انداز زمان و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه های اعتماد در روابط میان‌فردی رمپل و هولمز (1986)، نسخه دانشجویی رغبت سنج ازدواج حیدری و همکاران (1382)، ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن (۱۹۹۱)، امید میلر میلر و پاورز (1988)، درمان تصمیمگیری مجدد کریمیان و همکاران (1395) و درمان چشم‌انداز زمان زیمباردو، اسورد و اسورد (2012). تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنکوا انجام شد. یافته ها: درمان گروهی تصمیم گیری مجدد بر افزایش سطح قابلیت اعتماد (0/01 p<)، بر آمادگی به ازدواج (0/05 p<)، بر نگرش به ازدواج (0/05 p<)، بر امیدواری (0/01 p<) و بر کاهش سطح ترس از صمیمت (0/01p<) تأثیر داشت. همچنین درمان گروهی چشم انداز زمان بر افزایش سطح قابلیت اعتماد (0/01 p<)، بر آمادگی به ازدواج (0/05 =p)، بر نگرش به ازدواج (0/05 p<)، بر امیدواری (0/05 p<) و بر کاهش سطح ترس از صمیمیت (0/01 p<) تأثیر داشت. نتیجه گیری: درمان گروهی چشم انداز زمان تأثیر بیشتری نسبت به درمان گروهی تصمیم گیری مجدد بر مؤلفه های اعتماد میان‌فردی، مؤلفه های رغبت به ازدواج، ترس از صمیمیت و امیدواری داشت.
واژه‌های کلیدی: درمان گروهی تصمیمگیری مجدد، درمان چشم‌انداز زمان، اعتماد میان‌فردی، رغبت به ازدواج، ترس از صمیمیت، امیدواری بی‌اعتمادی به جنس مقابل
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)