آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 20، شماره 98 - ( بهار1400(اردیبهشت)، 1400 )
جلد 20 شماره 98 صفحات 170-161 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shokoohi-Yekta M, Motamed Yeganeh N, Shakeri A. (2021). The effectiveness of psychosocial skills training package on happiness and general self-efficacy of tehran bus company’s drivers. Journal of Psychological Science. 20(98), 161-170.
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-845-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-845-fa.html
شکوهی یکتا محسن، معتمدیگانه نگین، شاکری آمنه. اثربخشی بسته آموزشی توانش های روانی - اجتماعی بر شادکامی و خودکارآمدی عمومی رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران مجله علوم روانشناختی 1400; 20 (98) :170-161
دانشگاه تهران ، myekta@ut.ac.ir
چکیده: (1535 مشاهده)
زمینه: رانندگی امری مهم و جدایی ناپذیر در انجام کار، فعالیت های اقتصادی و زندگی اجتماعی است. افزایش سطح شادکامی و ارتقاء خودکارآمدی رانندگان ازجمله عواملی است که با آموزش مهارت‌های روانی - اجتماعی قابل حصول است. در کشورهای مختلف توجه ویژه ای به سلامت روان رانندگان می شود و برنامه های متعددی در این زمینه طراحی و اجرا می گردد. به هر حال، در ایران به این مهم توجه نشده است. با توجه به بالا بودن آمار تصادفات ناشی از مشکلات روانشناختی رانندگان در ایران نیاز است که توجه به صحت و سلامت شغلی رانندگان در مرکز توجه ارائه کنندگان خدمات سلامت روان قرار گیرد. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر بسته آموزشی مهارت های روانی - اجتماعی بر شادکامی و خودکارآمدی عمومی رانندگان بود. روش: روش این پژوهش از نوع شبه تجربی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون تک گروهی بود. جامعه آماری شامل رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی مناطق 1 تا 22 شهر تهران بود که از میان آنها 101 نفر از رانندگان به صورت گروه نمونه در دسترس انتخاب‌شده و آموزش‌های موردنظر را در زمینه بسته آموزشی توانشهای روانی - اجتماعی در تابستان 1395 در دانشگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی دریافت کردند. این پروژه از سال 1390 آغاز شده و در فازهای مخلتف بر روی رانندگانی که متقاضی استخدام در شرکت واحد بودند اجرا گردیده است. برای ارزیابی اثربخشی برنامه آموزشی از دو مقیاس شادکامی مونش (کوزما، استون و استونز، 2000) و مقیاس خودکارآمدی عمومی (شوارتز و جروسلم، 1995) استفاده شد. در این کارگاه ها که طی 9 جلسه 80 دقیقه ای برگزار شد، رانندگان در زمینه‌های مدیریت خشم، رانندگی انتقام‌جویانه، ارتباط مؤثر و مدیریت تنیدگی آموزش دیدند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل اندازه گیری های مکرر و t وابسته تجزیه‌وتحلیل شد. یافته ها: یافته های به‌دست‌آمده از آزمون تحلیل اندازه گیری های مکرر برای بررسی شادکامی نشان می دهد تفاوت بین میانگین ها در خرده آزمون تجربه مثبت در پیش آزمون (10/49 M=) و پس‌آزمون (11/29 M=) در سطح 0/05 P< معنادار است. نتایج حاصل از تحلیل آزمون t وابسته بر روی‌داده‌های حاصل از پرسشنامه ارزیابی خودکارآمدی عمومی نشان می دهد که اگرچه در میانگین نمرات پیش‌آزمون (31/81 M=) و پس‌آزمون (32/64 M=) تفاوت وجود دارد، بااین‌حال این تفاوت از نظر آماری معنادار نیست (0/05 P>). نتیجه گیری: شرکت در کارگاه توانش های روانی - اجتماعی اثر مثبتی بر عملکرد شرکت‌کنندگان در زمینه ی افزایش تجربه مثبت داشته است. بااین‌وجود تحلیل یافته ها، تفاوت معناداری را درزمینه‌ی افزایش احساس مثبت و خودکارآمدی عمومی و کاهش احساس و تجربه منفی نشان نمی‌دهد. یافته های حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که بسته آموزشی توانشهای روانی - اجتماعی می تواند مداخلهای مؤثر در بهبود سلامت روان رانندگان باشد.
واژه‌های کلیدی: آموزش توانش های روانی - اجتماعی، سلامت روان، شادکامی، رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)