دوره 22، شماره 121 - ( بهار 1402(فروردین)، 1402 )                   جلد 22 شماره 121 صفحات 92-71 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


استاد تمام، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران. ، masesmaeily@yahoo.com
چکیده:   (631 مشاهده)
زمینه: هویت، سازه‌ای متغیر و پویا است و در معرض مؤلفه‌های فرهنگی متفاوت، دچار تغییرات بنیادین می‌شود. مهاجران در مواجهه با جامعۀ میزبان، واکنش‌های متفاوتی به سازگاری هویت خود با شرایط فرهنگی جدید، نشان می‌دهند. علی ­رغم اهمیت بالای هویت و تغییرات آن در شرایط فرهنگی و جغرافیایی متفاوت و چگونگی شکل‌گیری پایگاه جدید هویتی در افراد مهاجر، هیچ یک از پژوهش‌ها مشخصاً به بحث سرگشتگی هویتی ناشی از مهاجرت و چگونگی کمک به فرد در بازتعریف هویت به‌عنوان امری پویا نپرداخته‌اند.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین الگویی جهت کمک به دانشجویان مهاجر برای شکل‌دهی به پایگاهی استقراریافته از هویت با تمرکز بر بازگشت به خویشتن انجام شد.
روش: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و روش هرمنوتیک کلاسیک انجام شد. جامعه پژوهش، اثر معروف مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، یعنی مثنوی معنوی بود و نمونه موردنظر با توجه به محتوای پژوهش دو داستان؛ "نی نامه" و " کنیزک و پادشاه" از دفتر اول مثنوی معنوی بود. دو داستان مذکور به‌ عنوان یک منبع اسنادی مورد استناد قرار گرفته است و کدگذاری اولیه مبتنی بر روش هرمنوتیک و با تأکید بر وجه استعاری داستان‌های مذکور انجام شد و از طریق فرآیندهای توصیفی و تفسیری، ساختار زیربنایی پژوهش ترسیم شد.
یافته ­ها: نتایج حاصل از تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها در قالب الگوی مشاوره‌ای با شش فرآیند 1) اتحاد درمانی 2) کشف مقصود جان 3) آگاهی بخشی 4) اصل­جویی 5) وحدت­بخشی و 6) پایان­ بخشی، صورت‌بندی شد که هر فرآیند، محتوا، هدف و فنون مختص به خود را دارد.
نتیجه‌گیری: الگوی استقرار پایگاه هویت مبتنی بر بازگشت به خویشتن بر اساس مؤلفه‌ها و چهارچوب نظری مستخرج از آن، می‌تواند در جهت حل چالش‌های هویتی دانشجویان مهاجر مفید واقع شود.
متن کامل [PDF 1184 kb]   (397 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1401/5/14 | پذیرش: 1401/7/20 | انتشار: 1402/1/1

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.