دوره 22، شماره 122 - ( بهار 1402(اردیبهشت)، 1402 )
جلد 22 شماره 122 صفحات 408-393 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران. ، mgolmohmmadian@gmail.com
چکیده: (477 مشاهده)
زمینه: کم شنوایی یکی از شایع‌ترین و پیچیده‌ترین آسیب‌های حسی است که علاوه بر ایجاد مشکلاتی برای کودک، چالش‌هایی را نیز برای والدین به خصوص مادر به وجود می آورد. تواناییهای شناختی از جمله مؤلفه هایی است که می‌تواند به مادران کودکان ناشنوا در مقابله با بحران کمک کند. در زمینه اثربخشی درمان های تلفیقی بر مؤلفههای توانایی های شناختی مادران کودکان ناشنوا مطالعات کمی انجام شده است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش تلفیقی ذهن آگاهی و معنویت درمانی بر مؤلفه های توانایی های شناختی مادران کودکان کم شنوا انجام شد.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیشآزمون - پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودکان کم شنوای استان کرمانشاه (340 نفر) در سال 1400-1399 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از نوع در دسترس، 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (30 نفر) و گواه (30 نفر) گمارده شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه توانایی های شناختی نجاتی (1392) در پژوهش حاضر استفاده شد. تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با بهره‌گیری از نرمافزار SPSS25 انجام شد.
یافته ها: تحلیل داده‌ها نشان داد آموزش تلفیقی ذهن آگاهی و معنویت درمانی بر مؤلفه های توانایی های شناختی مادران دارای کودک کم شنوا اثرگذار بود (0/05 >P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به دست آمده، این نتیجه حاصل می‌گردد که آموزش تلفیق ذهن آگاهی و معنویت درمانی می‌تواند به مادران دارای کودک کم شنوا، کمک کند تا آن ها ضمن تقویت تمامی مؤلفه های شناختی خود، راحت‌تر با موقعیت‌های زندگی روزمره مواجه شده و از خود و فرزند کم شنوا در برابر چالش ها و استرس‌های زندگی مراقبت نمایند.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش تلفیقی ذهن آگاهی و معنویت درمانی بر مؤلفه های توانایی های شناختی مادران کودکان کم شنوا انجام شد.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیشآزمون - پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودکان کم شنوای استان کرمانشاه (340 نفر) در سال 1400-1399 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از نوع در دسترس، 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (30 نفر) و گواه (30 نفر) گمارده شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه توانایی های شناختی نجاتی (1392) در پژوهش حاضر استفاده شد. تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با بهره‌گیری از نرمافزار SPSS25 انجام شد.
یافته ها: تحلیل داده‌ها نشان داد آموزش تلفیقی ذهن آگاهی و معنویت درمانی بر مؤلفه های توانایی های شناختی مادران دارای کودک کم شنوا اثرگذار بود (0/05 >P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به دست آمده، این نتیجه حاصل می‌گردد که آموزش تلفیق ذهن آگاهی و معنویت درمانی می‌تواند به مادران دارای کودک کم شنوا، کمک کند تا آن ها ضمن تقویت تمامی مؤلفه های شناختی خود، راحت‌تر با موقعیت‌های زندگی روزمره مواجه شده و از خود و فرزند کم شنوا در برابر چالش ها و استرس‌های زندگی مراقبت نمایند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |