دوره 15، شماره 59 - ( 9-1395 )
جلد 15 شماره 59 صفحات 334-315 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه تهران ، besharat@ut.ac.ir
چکیده: (2455 مشاهده)
برانگیختگی، گرایش به انجام رفتار ناگهانی و فاقد دوراندیشی، از مؤلفه‌های تعیین‌کننده تعدادی از اختلال‌های روانپزشکی است. ابعاد برانگیختگی شامل بی‌برنامگی، برانگیختگی حرکتی و برانگیختگی شناختی هریک به‌نحوی تعیین‌کننده جنبه‌هایی از افسردگی و اختلال‌های اضطرابی هستند. هدف اصلی این پژوهش، مقایسه ویژگی‌های برانگیختگی بیماران مبتلا به افسردگی و اختلال‌های اضطرابی و افراد عادی بود. این مقایسه، تفاوت سطوح برانگیختگی سه گروه شرکت‌کننده در این پژوهش را نشان خواهد داد. تعداد 224 نفر (87 افسرده، 64 مضطرب، 73 عادی) از مبتلایان و جمعیت عمومی به‌صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. علاوه بر تشخیص روانپزشکی نوع اختلال، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا مقیاس برانگیختگی بارات (BIS) را تکمیل کنند. روش این پژوهش توصیفی و از نمونه طرح‌های علی- مقایسه‌ای است. داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌ها و شاخص‌های آمار توصیفی و استنباطی شامل میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل واریانس چندمتغیری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که افراد افسرده به‌طور معنادار (0/001p < ) بیش از افراد مضطرب و عادی برانگیختگی حرکتی و بی‌برنامگی دارند و افراد مضطرب به‌طور معنادار (0/001p < ) بیش از افراد افسرده برانگیختگی شناختی و بیش از افراد عادی برانگیختگی شناختی و بی‌برنامگی دارند. سطوح برانگیختگی افراد عادی در هر سه بعد کمتر از افراد افسرده و مضطرب بود. بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که مقایسه ابعاد برانگیختگی بیماران و افراد عادی، احتمال تأثیرگذاری برانگیختگی بر شکل‌گیری و یا تداوم افسردگی و اختلال‌های اضطرابی را تأیید می‌کند. تفاوت سطوح و ابعاد برانگیختگی بیماران افسرده و مضطرب نیز می تواند تفاوت در نوع اختلال روانشناختی را در این دو گروه توجیه کند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |