دوره 20، شماره 107 - ( زمستان 1400 (بهمن)، 1400 )                   جلد 20 شماره 107 صفحات 1943-1931 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


کارشناسی‌ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. ، m.dindoost73@yahoo.com
چکیده:   (1396 مشاهده)
زمینه: با شیوع ویروس کرونا آسیب­های بسیاری از­ جمله اضطراب، افسردگی، دوری از خویشاوندان و افزایش حس تنهایی ایجاد می­ شود. با این حال تا­کنون پژوهشی به طور جامع تبیین نکرده است که همسران سوگوار از بیماری کرونا با چه مسائلی روبرو هستند و چه چالش­هایی را خواهند داشت.
هدف: هدف از پژوهش حاضر شناسایی تجارب زیستۀ همسران سوگوار در دورۀ همه‌گیری ویروس کرونا بود.
روش: پژوهش حاضر به روش کیفی از نوع پدیدارشناسی انجام شد. نمونۀ مورد مطالعه 8 نفر از همسران سوگوار شهر تهران بودند که در بازۀ زمانی فروردین تا شهریور ماه 1399 همسر خود را از دست داده‌اند. روش نمونه‌گیری هدفمند و گلوله‌برفی به کار گرفته شد. از افراد مصاحبۀ نیمه ­ساختاریافته به عمل آمد، سپس کلمه به کلمه پیاده‌سازی شده و داده‌ها به روش هفت مرحله‌ای کلایزی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ ها: در این مطالعه 4 مضمون اصلی شامل: 1) نگرانی‌ها (نگرانی‌های مربوط به ادامه زندگی، نگرانی‌های مربوط به فرزندان، نگرانی‌های مالی)؛ 2) واکنش‌های شخصی (واکنش‌های عاطفی، واکنش‌های رفتاری)؛ 3) تغییرات روابط اجتماعی (ارتباط با اقوام، ارتباط با همکاران)؛ 4) تغییر دیدگاه (نسبت به دنیا، نسبت به اطرافیان)، شناسایی شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان گفت زندگی همسران سوگوار به شدت تحت تأثیر این بیماری و فوت همسر قرار گرفته و لازم است به تناسب شرایط‌شان، برای آنان سیستم‌های حمایتی فراهم شود.
متن کامل [PDF 839 kb]   (1011 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/1/11 | پذیرش: 1400/11/10 | انتشار: 1400/11/1

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.