آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 21، شماره 111 - ( بهار 1401(خرداد)، 1401 )
جلد 21 شماره 111 صفحات 610-593 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hassankhouei E, rezvani A, Ahmadi V, Hajiarbabi F. (2022). Investigation and adaptation of components and indicators for measuring the creativity of architectural works. Journal of Psychological Science. 21(111), 593-610. doi:10.52547/JPS.21.111.593
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1331-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1331-fa.html
حسنخویی الهه، رضوانی علیرضا، احمدی وحید، حاجی اربابی فاطمه. بررسی و انطباق مؤلفه ها و شاخص‌های سنجش میزان خلاقیت در اثر معماری مجله علوم روانشناختی 1401; 21 (111) :610-593 10.52547/JPS.21.111.593
استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران. ، rezvani0112@mshdiau.ac.ir
چکیده: (869 مشاهده)
زمینه: تمام مراحل فرآیند طراحی معماری از تحقیق تا تحلیل، ارزیابی و فرم پردازی در بطن خود نیازمند خلاقیت می باشند، لذا شناخت و به کارگیری صحیح خلاقیت در معماران از اهمیت به سزایی برخوردار است. با وجود انجام پژوهش‌های مختلف در این حوزه، همچنان درک مشترکی از نحوه ارزیابی خلاقیت در اثرمعماری وجود نداشته و بیشتر ارزیابی‌ها بر اساس ملاک‌های ذهنی انجام می‌گیرد که موجب بلاتکلیفی ها و عدم امکان ارزیابی صحیح اثر گردیده است.
هدف: این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی مؤلفه ها و شاخص های مؤثر در سنجش میزان خلاقیت تجلی یافته معماران در آثارشان، انجام شد.
روش: تحقیق از نظر هدف کاربردی و از منظر جمع آوری داده ها در میان مطالعات توصیفی، از نوع همبستگی و دارای روش تحقیق ترکیبی اکتشافی است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل پژوهش های پیشین بوده و با نمونه گیری هدفمند 40 پژوهش انتخاب گردید. در بخش کمی، جامعه آماری شامل کلیۀ اساتید دانشگاه های معماری، طراحان و کارکنان حوزه مدیریتی در سازمان‌های مرتبط به معماری در سال 1399 در مشهد بود که 110 نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در بخش کیفی، داده های مورد نیاز شامل پژوهش‌های پیشین بوده که با استفاده از روش فراترکیب و از طریق مراحل هفت مرحلهای سندلوسکی و باروسو، به ترکیب داده های به دست آمده پرداخته شد. ابزار اندازهگیری در بخش کمی، پرسشنامۀ محقق ساخته بودکه درستی آزمایی آن از روش تحلیل عاملی با استفاده از نرمافزار PLS انجام شد.
یافته ها: مؤلفه های تازگی، عملی بودن، کارایی و وجه هنری در یافته های پژوهش با سطح اطمینان 95% تأیید شدند (0/001 p=).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد در سنجش خلاقیت اثر بایستی به عوامل مختلفی همچون وجوه نو بودن، کارایی، تحقق پذیری و هنری به بصورت همزمان تمرکز نمود
هدف: این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی مؤلفه ها و شاخص های مؤثر در سنجش میزان خلاقیت تجلی یافته معماران در آثارشان، انجام شد.
روش: تحقیق از نظر هدف کاربردی و از منظر جمع آوری داده ها در میان مطالعات توصیفی، از نوع همبستگی و دارای روش تحقیق ترکیبی اکتشافی است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل پژوهش های پیشین بوده و با نمونه گیری هدفمند 40 پژوهش انتخاب گردید. در بخش کمی، جامعه آماری شامل کلیۀ اساتید دانشگاه های معماری، طراحان و کارکنان حوزه مدیریتی در سازمان‌های مرتبط به معماری در سال 1399 در مشهد بود که 110 نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در بخش کیفی، داده های مورد نیاز شامل پژوهش‌های پیشین بوده که با استفاده از روش فراترکیب و از طریق مراحل هفت مرحلهای سندلوسکی و باروسو، به ترکیب داده های به دست آمده پرداخته شد. ابزار اندازهگیری در بخش کمی، پرسشنامۀ محقق ساخته بودکه درستی آزمایی آن از روش تحلیل عاملی با استفاده از نرمافزار PLS انجام شد.
یافته ها: مؤلفه های تازگی، عملی بودن، کارایی و وجه هنری در یافته های پژوهش با سطح اطمینان 95% تأیید شدند (0/001 p=).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد در سنجش خلاقیت اثر بایستی به عوامل مختلفی همچون وجوه نو بودن، کارایی، تحقق پذیری و هنری به بصورت همزمان تمرکز نمود
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)