Aghaei Z S,  Aatami H,  Dortaj F,  Asadzade H. 
(2018).  Comparison the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and solution-oriented therapy on on couples' emotional regulation .  Journal of Psychological Science. 17(68),  509-514. 
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-189-fa.html     
                     
                    
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    دانشگاه امام حسین (ع) ، HHatami83@yahoo.com
                    
                    
                    چکیده:       (3894 مشاهده)
                    
                    
                    زمینه: تحقیقات نشان داده اند درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش انعطاف پذیری روان شناختی می شود و درمان راهحل محور نگرش و نحوه بیان مراجع را از صحبت کردن درباره مشکل به صحبت کردن درباره راهحل تغییرمی دهند(باکوم 2008 ). هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و راه حل محور بر نظم جویی هیجان زوجین شهر تهران بود. روش: روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح  پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. نمونه پژوهش  45 نفر زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره پرهام بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای گروه اول درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و برای گروه دوم درمان راه حل محور و گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. پژوهش با کمک پرسشنامه نظم جویی هیجان ERQ گراس و جان (2003) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج بیانگر تأثیر آموزش بر نظم جویی هیجان(0/001p<) زوجین گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه بود. یافته ها نشان می دهند درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و راه حل محور بر نظم جویی هیجان زوجین تأثیر گذار بوده است و از مشکلات آنها می کاهد. 
 
                     
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
پژوهشي |
                    موضوع مقاله: 
                    
عمومى  دریافت: 1398/4/23 | پذیرش: 1398/4/23 | انتشار: 1398/4/23
                    
 
                    
                    
                    
                    
                    
                    
                    
                    
	
		
			| بازنشر اطلاعات | 
		
		
			  | 
			این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |