زمینه: مطالعات متعددی به بررسی سطوح دشواری تکلیف و یادگیری تکلیف پرداخته اند. اما پژوهشی که به استفاده از رویکرد یادگیری ماشین و به طور خاص سیستمهای استنتاج عصبی - فازی به مدل سازی میزان دشواری تکلیف حرکتی پرتاب کردن با شرایط دشواری گوناگون در بین سالمندان مغفول مانده است. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سطوح دشواری متفاوت بر یادگیری تکلیف پرتاب کردن در سالمندان: تأکید بر روشهای یادگیری ماشین بود. روش: پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با ۴ گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان سالمند راست دست در سال ۱۳۹۷ با دامنه سنی ۷۰- ۶۰ سال شهرستان مشهد بود. ۱۲۰ سالمند با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در ۸ گروه ۱۵ نفری (۴ گروه آزمایش و ۴ گروه گواه) جایگزین شدند. ابزار پژوهش حاضر تکلیف شرکت کنندگان پرتاپ دیسک برگرفته از پژوهش سانلی و لی بود (سانلی و لی، ۲۰۱۵) بود. تحلیل داده ها بـا استفاده از کـدنویسی به روش انفیس با بهره گیری از سیستم سـوگنـو انجـام شـد. یافته ها: افراد در گروه آزمایش در شرایط یادگیری وضعیت بهتری نسبت به گروه گواه داشتند. همچنین برترین سناریوی سیستم استنتاج فازی - عصبی تطبیقی در مرحله یادداری در گروه آزمایش شماره ۱ با کمترین خطای۰/۷۳ =RMSE برای داده های بررسی انتخاب شد. نتیجه گیری: استفاده از سیستم استنتاج عصبی فازی و ایجاد شبکه های عصبی - فازی موفقیت آمیز بوده و باعث کاهش قابل توجهی در خطای پیشبینی شد که خصیصه قابل توجهی در همگرایی سریع و دقت بالا دارد