زمینه: دلبستگی مادران از عواملی است که میتواند تنیدگی را در مادران به وجود بیاورد. اما مسأله اصلی اینست، آیا بین دلبستگی مادرانه و تنیدگی والدگری با نقش واسطهای بهوشیاری مادر رابطه وجود دارد؟ هدف: بررسی رابطه دلبستگی مادرانه و تنیدگی والدگری با نقش واسطهای بهوشیاری مادر بود. روش: پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری، شامل مادرانِ کودکان ۳ تا ۶ سالهای بود که از بهمن ماه ۹۵ تا خرداد ۹۶ در مهدهای کودک تحت نظارت بهزیستی شهر جیرفت حضور داشتند. ۲۹۰ نفر به روش نمونهگیری خوشهای به عنوان نمونه انتخاب شدند. بزار عبارتند از: مقیاس تنیدگی والدینی - فرم کوتاه (آبیدین، ۱۹۹۵)، مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (۱۹۹۶) و پرسشنامه پنج وجهی بهوشیاری (بائر و همکاران، ۲۰۰۶). تحلیل دادهها با استفاده از روش بوت استراپ انجام شد.
یافتهها: بهوشیاری در رابطه بین دلبستگی ناایمن و تنیدگی والدگری نقش واسطهای داشت. نتایج نشان داد، رابطه دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با تنیدگی معنیدار بود (۰/۰۰۰۱>p). در مدل واسطهای، دلبستگی اضطرابی بصورت مستقیم و غیرمستقیم بر تنیدگی والدگری اثر داشت (۰/۰۰۰۱>p) و دلبستگی اجتنابی اثر مستقیمِی بر تنیدگی نداشت، اما بصورت غیرمستقیم (با واسطهگری بهوشیاری) بر تنیدگی اثرگذار بود (۰/۰۰۰۱>p). نتیجهگیری: میتوان با استفاده از بهوشیاری مادر دلبستگی مادرانه و تنیدگی والدگری را کاهش داد