زمینه: مطالعات متعددی به بررسی طرحواره­ های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی و پریشانی روانشناختی پرداخته ­اند. اما پیرامون رابطه طرحواره­ های ناسازگار اولیه با رضایت زناشویی و پریشانی روانشناختی زنان نابارو شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره ­های ناسازگار اولیه با رضایت زناشویی و پریشانی روانشناختی زنان نابارور انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان نابارور شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود. تعداد ۲۶۰ زن نابارور به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه از بین دو مرکز ناباروری شهر تهران انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری داده‌ها، از فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره ­های ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۸)، پرسشنامه ۴۷ سؤالی رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۹) و پرسشنامه پریشانی روانشناختی کسلر (۲۰۰۲) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. یافته‌ها: بین طرحواره­ های ناسازگار رهاشدگی، نقص، وابستگی، اطاعت، بازداری هیجانی و معیارهای نامربوط با رضایت زناشویی رابطه معنادار وجود دارد (۰۵/۰ P<). همچنین بین طرحواره های ناسازگار رهاشدگی، وابستگی، خود تحول نایافته، بازداری هیجانی، معیارهای نامربوط، خودکنترلی ناکافی و استحقاق با پریشانی روانشاختی رابطه معنادار وجود دارد (۰۵/۰ P<). نتیجه‌گیری: طرحواره ­های ناسازگار اولیه ازجمله عواملی است که در دوره ناباروری منجر به کاهش سطح رضایت زناشویی زنان شده و پریشانی روانشناختی را بالا می‌برد.