پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای باورهای مطلوب

شهرزاد عظیمی، هایده صابری، فریبرز باقری،
دوره ۲۲، شماره ۱۲۵ - ( ۵-۱۴۰۲ )
چکیده

 زمینه: از متغیرهای مورد توجه در رابطه با والدین دارای کودک مبتلا به اوتیسم، باورهای مطلوب است. باورهای مطلوب از مؤلفه‌های سلامت روان محسوب شده و دارای همبستگی و رابطۀ مستقیم با بهزیستی روان‌شناختی است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند والدین دارای کودک مبتلا به اوتیسم در معرض انواع آسیب‌های جسمانی و روانی قرار دارند، به همین دلیل شناسایی، رشد و گسترش باورهای مطلوب برای پیشگیری از آسیب‌ها و بهبود سلامت روان در این دسته از والدین ضروری به نظر می‌رسد. در ایران تا کنون ابزار معتبری برای سنجش باورهای مطلوب در والدین دارای کودکان مبتلا به اوتیسم گزارش نشده است.
هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی ساختار عاملی پرسشنامۀ باورهای مطلوب در بین والدین دارای کودکان مبتلا به اوتیسم بود.
روش: روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و ازحیث ماهیت داده‌ها، همبستگی بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی والدین دارای کودک اوتیسم در مدارس و انجمن اوتیسم شهرهای تهران، کرج، شهریار و هشتگرد در سال ۱۴۰۱ بود. روش نمونه‌گیری به صورت در دسترس از نوع هدفمند و نمونه آماری پژوهش نیز شامل ۳۲۱ نفر (۲۴۸ زن و ۷۳ مرد) از والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم بود. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامۀ باورهای مطلوب (برایانت، ۲۰۰۳) و بهزیستی روانشناختی (ریف، ۱۹۸۰) استفاده شد. تحلیل داده‌ها نیز با روش تحلیل عامل تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ و با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS۲۵ و AMOS۲۴ انجام شد.
یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، هر یک از گویه‌های پرسشنامه از توان لازم برای سنجش مؤلفه‌های باورهای مطلوب (پیش‌بینی، لذت از لحظه و یادآوری) برخوردار بوده و هر یک از مؤلفه‌ها نیز از توان قابل قبولی برای سنجش عامل کلی‌تر یعنی باورهای مطلوب برخوردارند. ضرایب آلفای کرونباخ سه مؤلفه پیش‌بینی، لذت از لحظه و یادآوری در پرسشنامه به ترتیب برابر با ۰/۸۹، ۰/۹۱ و ۰/۸۴ محاسبه شد. بر این اساس می‌توان گفت، گویه‌های هر یک از مؤلفه‌های پرسشنامه از همسانی درونی قابل قبول برخوردار است.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به دست آمده، به نظر می‌رسد نسخۀ ایرانی پرسشنامه باورهای مطلوب، مقیاسی معتبر برای اندازه‌گیری نگرش‌ها در رابطه با توانایی لذت بردن از تجارب مثبت چه در پیش بینی، چه لذت از لحظه و چه یادآوری است. همچنین این پرسشنامه برای کاربرد در فعالیت‌های پژوهشی و کار بالینی از ویژگی‌های روان‌سنجی مناسبی برخوردار است.

شهرزاد عظیمی، هایده صابری، فریبرز باقری،
دوره ۲۲، شماره ۱۳۱ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده

زمینه: اختلال اوتیسم افزون بر آن که کودک را از مسیر رشد طبیعی خود خارج می‌کند، نظام خانواده و در رأس آن والدین را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. از نظر بالینی مشخص شده است که این دسته از والدین اغلب باورهایی را حفظ می‌کنند که ممکن است بر تعاملات والدین-کودک و حتی پیش‌آگهی‌های کودکان تأثیر بگذارد، به همین دلیل یکی از متغیرهای مورد توجه در رابطه با والدین دارای کودکان مبتلا به اوتیسم، داشتن باورهای مطلوب است. در مورد اثربخشی بستۀ تلفیقی ذهنی‌سازی و مثبت نگری بر باورهای مطلوب در والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم، شکاف پژوهشی وجود دارد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهنی‌سازی و مثبت‌اندیشی بر باورهای مطلوب والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم انجام شد.
روش: طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی والدین دارای کودک مبتلا به اوتیسم در انجمن اوتیسم و مدارس اوتیسم شهرهای تهران، کرج، شهریار و هشتگرد در سال ۱۴۰۱ بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، نمونۀ آماری پژوهش شامل ۳۲ نفر از والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه ۱۶ نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامۀ باورهای مطلوب (برایانت، ۲۰۰۳) استفاده شد و بستۀ آموزشی مبتنی بر ذهنی‌سازی و مثبت اندیشی (محقق ساخته) در ۱۲ جلسۀ ۱۲۰ دقیقه‌ای برای گروه آزمایش برگزار شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار SPSS-۲۵ انجام شد.
یافته ­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، آموزش مبتنی بر ذهنی‌سازی و مثبت­اندیشی باعث شده تا میانگین نمرۀ کل و مؤلفه‌های باورهای مطلوب والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم در مراحل پس‌آزمون و پیگیری در مقایسه با مرحلۀ پیش‌آزمون افزایش یابد (۰/۰۰۱ P<). همچنین روند تغییرات ناشی از آموزش مذکور بر نمرۀ کل و مؤلفه‌های باورهای مطلوب (گروه آزمایش) بعد از گذشت سه ماه از اتمام دوره آموزشی، هم‌چنان پابرجا مانده بود (۰/۰۰۱P<).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به دست آمده، به نظر می‌رسد آموزش‌های ذهنی‌سازی و مثبت ­‌اندیشی در پژوهش حاضر با رشد ظرفیت تأمل بر حالات ذهنی، بستر لازم را برای رشد باورهای مطلوب و مؤلفه‌های آن یا به عبارتی لذت بردن به آگاهی از تجارب مثبت و تقویت هیجانات مثبت ناشی از آن تجارب را فراهم می‌سازند.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)