شرکت در فعالیت ورزشی منظم برای ارتقاء سلامت روانی و جسمانی ضروری است. محققان یکی از دلایل کنارهگیری از ورزش را ادراک بیرمقی (تحلیلرفتگی) میدانند که حاصل تنیدگی شدیدی است که بهدنبال نیازهای بدنی، روانی و هیجانی بهوجود می آید. برای پیشبینی تحلیلرفتگی، مسأله این است که آیا اشتیاق به فعالیت ورزشی می تواند از عوامل بروز آن باشد؟ بنابراین، هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین تحلیلرفتگی ورزشی با نوع اشتیاق در دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه تهران بود. جامعه آماری این تحقیق را تمامی دانشجویان دانشکده تربیت بدنی تشکیل میدادند که از بین آنها ۱۷۳ نفر پرسشنامه های مورد نظر را تکمیل کردند. روش تحقیق از نوع همبستگی بود. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه جمعیتشناختی، پرسشنامه تحلیلرفتگی ورزشی (ABQ) رادک و اسمیت (۲۰۰۳) و پرسشنامه اشتیاق ورزشی والراند و همکاران (۲۰۱۱). با توجه به طبیعی بودن توزیع دادهها، از روش همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل دادهها در سطح معناداری ۰/۰۵≥P استفاده شد. نتایج نشان داد اشتیاق وسواسی با تمامی ابعاد تحلیلرفتگی ورزشی دانشجویان ارتباط معنادار دارد (با واماندگی هیجانی- بدنی ۰/۵۰، با حس کاهش عملکرد ۲۳/۰ و با حس کاهش ارزشمندی ۰/۲۶). از طرف دیگر، اشتیاق هماهنگ با هیچ یک از عوامل تحلیل رفتگی ارتباط معنادار نداشت. با توجه به نتایج بهدست آمده از این تحقیق، میتوان گفت که ورزشکارانی که اشتیاق وسواسی نسبت به فعالیت شان دارند از احتمال بیشتری در ادراک تحلیلرفتگی ورزشی برخوردارند و امکان این که ورزشکاران با اشتیاق هماهنگ، تحلیلرفتگی را تجربه کنند، پایین است.