زمینه: مطالعات متعددی به پیشبینی سازگاری با سرطان و بررسی سبکهای دلبستگی، سختکوشی و حمایت اجتماعی در بیماران مبتلا به سرطان پرداختهاند. اما پژوهشی که به پیشبینی سازگاری با سرطان در محیط خانوادگی براساس سبکهای دلبستگی، سختکوشی و حمایت اجتماعی پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: پیشبینی سازگاری با سرطان در محیط خانوادگی براساس سبکهای دلبستگی، سختکوشی و حمایت اجتماعی بود. روش: پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مردان و زنان ۶۸-۱۸ سال مبتلا به سرطان مراجعه کننده به کلینیک انکولوژی در سال ۹۷-۹۶ شهر اصفهان بودند. تعداد ۲۰۳ بیمار مبتلا به سرطان که تحت درمان های پزشکی و در مرحله تحت شیمی درمانی بودند، به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش عبارت بود از: پرسشنامه های سبک های دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۷)، پرسشنامه سخت کوشی (بارتون، اورسانو، رایت و اینگراهام، ۱۹۸۹)، پرسشنامه حمایت اجتماعی (زیمت و دالم، ۱۹۸۸) و پرسشنامه سازگاری روانی - اجتماعی با بیماریها (دروگتیس و دروگتیس، ۱۹۹۰). تحلیل داده ها با استفاده از روش های ضرایب همبستگی پیرسون، تحلیلهای رگرسیون سلسله مراتبی انجام شد.
یافته ها: سازگاری با سرطان در محیط خانوادگی توسط متغیرهای سخت کوشی، سبکهای دلبستگی و حمایت اجتماعی قابل پیشبینی است و سخت کوشی، سبک دلبستگی ایمن و حمایت اجتماعی در سازگاری با سرطان همبستگی مثبت و معناداری داشت (۰/۰۵ P<). نتیجه گیری: سخت کوشی، دلبستگی ایمن و حمایت اجتماعی، منابع مهم سازگاری با سرطان در محیط خانوادگی بودند.