محمدعلی بشارت، نسیم کیائی، سید مسعود نبوی، مسعود غلامعلی لواسانی، زینب کمالی،
دوره ۱۷، شماره ۷۰ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
زمینه: شناخت متغیرهای تأثیرگذار بر سازگاری با بیماری MS اهمیت بسزائی دارد و آگاهی از نحوه عملکرد این متغیرها در حوزه کمک به این بیماران بسیار مهم و مؤثر است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و سازگاری با بیماری MS انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی و روش پژوهش همبستگی بود. از شرکت کنندگان در پژوهش (۹۱ زن، ۲۹ مرد) خواسته شد که مقیاس دلبستگی بزرگسال (AAI؛ بشارت، ۱۳۹۲، ۲۰۱۱)، مقیاس استحکام من (EES؛ بشارت، ۱۳۸۶، ۱۳۹۵) و مقیاس سازگاری با بیماری (AIS؛ بشارت، ۱۳۸۹، ۱۳۹۰) را تکمیل کنند. برای تحلیل داده های پژوهش از روش همبستگی پیرسون و برای آزمون مدل فرضی پژوهش از تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که: ۱) سبک دلبستگی ایمن با سازگاری با بیماری MS رابطه مثبت معنادار دارد (۰/۰۰۱p<)؛ ۲) سبک های دلبستگی ناایمن با سازگاری با بیماری MS رابطه منفی معنادار دارند (۰/۰۰۱p<)؛ ۳) استحکام من با سازگاری با بیماری MS رابطه مثبت معنادار دارد (۰/۰۰۱p<)؛ ۴) سبک دلبستگی ایمن با استحکام من رابطه مثبت معنادار دارد (۰/۰۰۱p<)؛ ۵) سبک های دلبستگی ناایمن با استحکام من رابطه منفی معنادار دارند (۰/۰۰۱p<)؛ ۶) استحکام من در رابطه بین سبکهای دلبستگی و سازگاری با بیماری MS نقش واسطه ای داشت. نتیجه گیری: توجه به این عوامل به منظور ارتقای کیفیت زندگی و سازگاری با بیماری MS می تواند تلویحاتی برای متخصصین این حوزه به همراه داشته باشد.