پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای کودک متفکر

محسن شکوهی یکتا، روح الله شهابی،
دوره ۱۷، شماره ۶۸ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده

زمینه: بروز مکرر مشکلات رفتاری کودکان، میتواند بر تحول کودک تأثیر منفی داشته یا در بلندمدت تسهیلکننده رفتارهای ضد اجتماعی و ارتکاب جرم باشد، امّا مسأله این است که آیا این رفتارها میتواند متأثر از مهارگری شرایط محیطی کودک، توسط مراقبین، باشد؟ هدف: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی کارگاه آموزشی تربیت کودک اندیشمند بر خودکارآمدپنداری والدین و مشکلات رفتاری کودکان بود. این آموزش مبتنی بر رویکرد حل‌مسأله به شیوه بینفردی است. روش: روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح  پیش آزمون-پس آزمون تک گروهی انجام شده است. یک نمونه ۶۴  نفره (۴۳ مادر و ۲۱ پدر) از والدین دارای کودک پیش دبستانی و دبستانی به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. جلسات کارگاه، هفتهای یک بار در ۹ جلسه ۲ ساعته برگزار گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه مشکلات رفتاری (آیبرگ، ۱۹۷۸) و پرسشنامه خودکارآمد پنداری والدگری (دومکا  و همکاران، ۱۹۹۶). یافته­ ها: یافته ­ها، فرضیه اثربخشی آموزش تربیت کودک اندیشمند را بر مشکلات رفتاری مورد تأیید قرار داد (۰/۰۱ >p) امّا بر خودکارآمد پنداری والدین اثر معنادار نداشت (۰/۰۵ <p). نتیجه­ گیری: بر اساس یافته­ ها می­ توان نتیجه گرفت والدینی که قادر به یافتن روشهای حل‌مسأله مناسب هستند و گزینههای بین فردی متنوعی را مورد ارزیابی قرار داده و در رفتار خود منعکس میسازند، کودکانی با مهارت حل‌مسأله بهتر پرورش میدهند.

محسن شکوهی یکتا، سوگند قاسم زاده،
دوره ۱۹، شماره ۸۸ - ( ۴-۱۳۹۹ )
چکیده

زمینه: آموزش توانش­ حل مسأله و خودکارآمد پنداری به والدین، قابلیت برخورد منطقی و مؤثر با رفتارهای مشکل ­آفرین کودک را در موقعیت ­های مختلف فرزندپروری فراهم می­ کند. اما مسئله اصلی اینست، آیا آموزش برنامه تربیت کودک اندیشمند بر حل مسئله و خودکارآمد پنداری والدگری تأثیر دارد؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه تربیت کودک اندیشمند بر حل‌مسئله و خودکارآمد پنداری والدگری انجام شد. روش: پژوهش از نوع شبه ­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون بدون گروه گواه بود. نمونه این پژوهش را والدین کودکان ۴ تا ۷ سال مدارس غیرانتفاعی شهر تهران در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ که به شیوه دردسترس انتخاب شدند و برای شرکت در کارگاه کودک‌ اندیشمند اعلام آمادگی نمودند، تشکیل داد. ابزارهای پژوهش پرسشنامۀ حل‌مسئله هپنر و پترسن (۱۹۸۲) و پرسشنامه خودکارآمد پنداری والدگری دومکا، استورزینگر، جکسون و روزا (۱۹۹۶) بود. برنامۀ تربیت کودک اندیشمند در ۹ جلسه به صورت یک جلسه دو ساعته در هفته برگزار شد. یافته­ ها: یافته­ های مطالعۀ حاضر، نشان داد که پس از اجرای برنامه تربیت کودک اندیشمند میانگین نمرات حل‌مسئله (در مؤلفه‌ ­های حل‌مسئله؛ اعتماد به حل‌مسئله، سبک گرایش – اجتناب و مؤلفه‌ ­های شخصی) در مادران، حاکی از افزایش نمرات آنها در پس‌آزمون است (۰/۰۰۰۱P=). همچنین میانگین نمرات خودکارآمد پنداری والدگری در پیش‌آزمون و پس‌آزمون مادران حاکی از افزایش نمرات در پس‌آزمون است (۰/۰۱P=). نتیجه ­گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد کارگاه‌ آموزشی تربیت کودک اندیشمند توانسته است حل‌مسئله و خودکارآمد پنداری مادران را در سطح معناداری پس از اجرای برنامه تغییر دهد. با استناد به افزایش نمرات می­ توان گفت که آموزش مادران بر انتخاب رفتار و راه ­حل مناسب تأثیر مثبت داشته است.
 

 


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)