دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سمنان
چکیده: (3367 مشاهده)
سالمندی یکی از دورههای زندگی بشر است که امروزه به دلیل پیشرفت تکنولوژی و خدمات بهداشتی افراد بیشتری میتوانند این دوره را تجربه کنند، بنابراین توجه به رواندرستی وکیفیت زندگی این افراد از حقایق انکارناپذیر جوامع امروزی است. مسأله پژوهش حاضر این است که آیا بین رواندرستی معنوی و امید با کیفیت زندگی و شادکامی در سالمندان رابطه وجود دارد؟ لذا هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین رواندرستی معنوی و امید با کیفیت زندگی و شادکامی در سالمندان شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه این پژوهش شامل 263 نفر از افراد سالمند (113 مرد و 130 زن) بود که بر اساس روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامههای رواندرستی معنوی (پالوتزیان و الیسون، 1982)، امید (اشنایدر و همکاران، 1991)، کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت، 2001) و شادزیستی آکسفورد (آرگیل و لو، 1989) استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین رواندرستی معنوی و امید با کیفیت زندگی و شادزیستی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد (0/01P<). تحلیل رگرسیون نشان داد که رواندرستی معنوی و امید میتوانند کیفیت زندگی و شادزیستی را در سالمندان پیشبینی کنند (01/0P<). به این معنا که افرادی که از رواندرستی معنوی و امید بالاتری برخوردار بودند کیفیت زندگی و شادزیستی بهتری را تجربه میکردند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/4/14 | پذیرش: 1398/4/14 | انتشار: 1398/4/14
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |