آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 22، شماره 121 - ( بهار 1402(فروردین)، 1402 )
جلد 22 شماره 121 صفحات 152-141 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
dehghanfar A, paknahad A, irvanian A. (2023). The roles of shame and guilt in criminal behavior: The case study of shiraz youth. Journal of Psychological Science. 22(121), 141-152. doi:10.52547/JPS.22.121.141
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1841-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1841-fa.html
دهقان فر آزاده، پاک نهاد امیر، ایروانیان امیر. بررسی رابطه احساس شرم و گناه با ارتکاب جرایم جوانان: مطالعه موردی جوانان شیراز مجله علوم روانشناختی 1402; 22 (121) :152-141 10.52547/JPS.22.121.141
استادیار، گروه حقوق، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.
چکیده: (84 مشاهده)
زمینه: تحقیقات روانشناسی نشان می‌دهد که ارتکاب جرم یکی از موضوعات مهم در پژوهش‌های جرم‌شناسی بوده و در این زمینه نقش برجسته احساسات فردی در ارتکاب جرم مورد توجه قرار گرفته است. یکی از مهم‌ترین احساسات فردی، احساس شرم و گناه است که در پژوهش‌های انجام شده کمتر مورد توجه قرار گرفته است. ازآنجاکه جوانان بخش مهمی از هر جامعه را تشکیل می‌دهند، بررسی اثر احساس شرم و گناه بر ارتکاب جرم در این قشر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
هدف: هدف این پژوهش بررسی نقش احساس شرم و گناه در گرایش به ارتکاب جرایم در بین جوانان بوده است.
روش: تحقیق حاضر از نوع پژوهش‌های پیمایشی و همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش تمام جوانان شیراز است که 300 نفر از جوانان 18 تا 35 سال شیراز به شیوه نمونه‌گیری در دسترس و به‌صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، داده‌ها جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از روش ضریب همبستگی پیرسون، خی دو و رگرسیون پس‌رونده استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که ضریب همبستگی بین احساس شرم و ارتکاب جرم منفی و معنادار است (0/01 >p). درنتیجه افزایش احساس شرم منجر به کاهش میزان ارتکاب جرم می شود. همچنین محاسبات نشان دهنده آن است که ضریب همبستگی بین احساس گناه و ارتکاب جرم نیز منفی و معنادار است (0/01 >p) و می توان بیان کرد که با افزایش احساس گناه، ارتکاب جرم کاهش مییابد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان دهنده آن است که احساس شرم در ارتکاب جرم نسبت به احساس گناه نقش برجستهتری داشته است.
نتیجه‌گیری: احساس شرم و گناه به‌عنوان عوامل بازدارنده درونی نقش مهمی در ارتکاب جرایم جوانان دارد؛ بنابراین تقویت این احساسات در جوانان از طرق مختلف می‌تواند در کاهش ارتکاب جرایم جوانان مؤثر باشد. لازم به ذکر است که بایستی تقویت احساس شرم نسبت به احساس گناه در اولویت قرار گیرد.
هدف: هدف این پژوهش بررسی نقش احساس شرم و گناه در گرایش به ارتکاب جرایم در بین جوانان بوده است.
روش: تحقیق حاضر از نوع پژوهش‌های پیمایشی و همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش تمام جوانان شیراز است که 300 نفر از جوانان 18 تا 35 سال شیراز به شیوه نمونه‌گیری در دسترس و به‌صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، داده‌ها جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از روش ضریب همبستگی پیرسون، خی دو و رگرسیون پس‌رونده استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که ضریب همبستگی بین احساس شرم و ارتکاب جرم منفی و معنادار است (0/01 >p). درنتیجه افزایش احساس شرم منجر به کاهش میزان ارتکاب جرم می شود. همچنین محاسبات نشان دهنده آن است که ضریب همبستگی بین احساس گناه و ارتکاب جرم نیز منفی و معنادار است (0/01 >p) و می توان بیان کرد که با افزایش احساس گناه، ارتکاب جرم کاهش مییابد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان دهنده آن است که احساس شرم در ارتکاب جرم نسبت به احساس گناه نقش برجستهتری داشته است.
نتیجه‌گیری: احساس شرم و گناه به‌عنوان عوامل بازدارنده درونی نقش مهمی در ارتکاب جرایم جوانان دارد؛ بنابراین تقویت این احساسات در جوانان از طرق مختلف می‌تواند در کاهش ارتکاب جرایم جوانان مؤثر باشد. لازم به ذکر است که بایستی تقویت احساس شرم نسبت به احساس گناه در اولویت قرار گیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)