آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 24، شماره 147 - ( بهار 1404(خرداد)، 1404 )
جلد 24 شماره 147 صفحات 174-155 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sabbagh Y, Sabet M, Abolmaali K. (2025). Comparing the effectiveness of schema-based training and Myers/Briggs personality typology training on academic adaptation of Imam Javad University students in Yazd city. Journal of Psychological Science. 24(147), 155-174.
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2243-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2243-fa.html
صباغ یوسف، ثابت مهرداد، ابوالمعالی خدیجه. مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش تیپ شناسی شخصیت مایرز/بریگز بر سازگاری تحصیلی دانشجویان مجله علوم روانشناختی 1404; 24 (147) :174-155
استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران. ، Mehrdadsabet@yahoo.com
چکیده: (468 مشاهده)
زمینه: سازگاری تحصیلی یکی از مؤثرترین عوامل در عملکرد تحصیلی است و تعیین تأثیر مداخلههای متعددی بر سازگاری تحصیلی دانشجویان موضوع پژوهشهای مختلفی بوده و نتایج متفاوتی از آن گزارش شده است؛ به این صورت که در برخی موارد بهبود سازگاری تحصیلی با آموزش مبتنی بر طرحواره و در برخی دیگر آموزش تیپشناسی شخصیت مایرز/بریگز گزارش شده است؛ ولی مطالعهای به بررسی مقایسهای این دو رویکرد و نتیجه آن بر سازگاری تحصیلی نپرداخته است.
هدف: هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش تیپشناسی شخصیت مایرز/بریگز و آموزش مبتنی بر طرحواره بر سازگاری تحصیلی دانشجویان بود.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون و پس آزمون با گروه گواه به همراه پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه امام جواد شهر یزد در سال 1402 بود که از میان آنها 60 نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند 20 نفر آنها در گروه گواه و در هر گروه آزمایش 20 نفر قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری تحصیلی (بیکر و سریاک، 1984) استفاده شد. برای مداخلات آموزشی گروههای آزمایش نیز از بستههای آموزشی تیپشناسی شخیصتی کاترین مایرز و لیندا کربی ترجمه آرسام هورداد (1400) و بسته آموزش مبتنی بر طرحواره (یانگ و همکاران، 1950) استفاده شد. اعضای گروه گواه هیچگونه مداخله‌ای دریافت نکردند. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و همچنین تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش تیپشناسی شخصیت مایرز/بریگز منتج به افزایش سازگاری تحصیلی میان دانشجویان میشود (05/0 >p). همچنین نتایج نشان داد که بین اثربخشی آموزش تیپشناسی شخصیت مایرز/بریگز و آموزش مبتنی بر طرحواره بر سازگاری تحصیلی تفاوت معنادار وجود دارد (05/0 >p) و اثرگذاری گروه آموزش مبتنی بر طرحواره بیشتر از آموزش تیپ شناسی شخصیت مایرز/بریگز است.
نتیجه‌گیری: مهم‌ترین کاربرد مبتنی بر یافتههای به دست آمده از این مطالعه، توسعه و بهینه‌سازی برنامه‌های آموزشی و تربیتی مبتنی بر شخصیت‌شناسی مایرز/بریگز برای بهبود سازگاری تحصیلی دانشجویان است. همچنین یافتههای این پژوهش می‌تواند راهنمایی برای مدیران آموزشی باشد که چگونه راهبردهای مناسب و اثربخش برای ارتقای سازگاری تحصیلی دانشجویان و فراگیران خود را طراحی کنند.
هدف: هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش تیپشناسی شخصیت مایرز/بریگز و آموزش مبتنی بر طرحواره بر سازگاری تحصیلی دانشجویان بود.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون و پس آزمون با گروه گواه به همراه پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه امام جواد شهر یزد در سال 1402 بود که از میان آنها 60 نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند 20 نفر آنها در گروه گواه و در هر گروه آزمایش 20 نفر قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری تحصیلی (بیکر و سریاک، 1984) استفاده شد. برای مداخلات آموزشی گروههای آزمایش نیز از بستههای آموزشی تیپشناسی شخیصتی کاترین مایرز و لیندا کربی ترجمه آرسام هورداد (1400) و بسته آموزش مبتنی بر طرحواره (یانگ و همکاران، 1950) استفاده شد. اعضای گروه گواه هیچگونه مداخله‌ای دریافت نکردند. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و همچنین تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش تیپشناسی شخصیت مایرز/بریگز منتج به افزایش سازگاری تحصیلی میان دانشجویان میشود (05/0 >p). همچنین نتایج نشان داد که بین اثربخشی آموزش تیپشناسی شخصیت مایرز/بریگز و آموزش مبتنی بر طرحواره بر سازگاری تحصیلی تفاوت معنادار وجود دارد (05/0 >p) و اثرگذاری گروه آموزش مبتنی بر طرحواره بیشتر از آموزش تیپ شناسی شخصیت مایرز/بریگز است.
نتیجه‌گیری: مهم‌ترین کاربرد مبتنی بر یافتههای به دست آمده از این مطالعه، توسعه و بهینه‌سازی برنامه‌های آموزشی و تربیتی مبتنی بر شخصیت‌شناسی مایرز/بریگز برای بهبود سازگاری تحصیلی دانشجویان است. همچنین یافتههای این پژوهش می‌تواند راهنمایی برای مدیران آموزشی باشد که چگونه راهبردهای مناسب و اثربخش برای ارتقای سازگاری تحصیلی دانشجویان و فراگیران خود را طراحی کنند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)