Hossein Khanzadeh A, Niyazi, I, Taher M, Mohammadi H, Abdi M M. (2014). The Role of Adaptive and Non-adaptive Problem Solving Styles in Explaining of Happiness.
Journal of Psychological Science.
13(50), 256-270.
URL:
http://psychologicalscience.ir/article-1-2595-fa.html
عضو هیأت علمی گروه روانشناسی دانشگاه گیلان
چکیده: (372 مشاهده)
خشنودی مفهومی است که شامل اجزای عاطفی، هیجانی، اجتماعی و شناختی است و عوامل مختلفی در ایجاد آن نقش دارند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش سبکهای حل مسألۀ سازشیافته و سازشنایافته در تبیین خشنودی دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ مورد مطالعه تمامی دانشجویان دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 91-1390 بودند که از میان آنها نمونهای به حجم 187 نفر با روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای سبکهای حل مسأله کسیدی و لانگ (1996) و خشنودی آکسفورد (آرجیل، 1989) استفاده شد. یافتهها نشان داد بین نمرۀ کل شادزیستی و خردهمقیاسهای آن با سبکهای حل مسئلۀ خلاقیت، اعتماد، گرایش، و مهارگری رابطۀ معنیدار وجود دارد، در حالی که در موارد دیگر رابطه معنیدار مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد سبکهای حل مسأله درماندگی و اعتماد قادرند 12 درصد از واریانس کل خشنودی دانشجویان را تبیین کنند. نتایج آزمون t مستقل نشان داد بین میانگین نمرات سبک حل مسأله اجتناب دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد، همچنین تفاوت میانگین نمرات دانشجویان مجرد و متأهل در متغیر شادزیستی و خردهمقیاسهای احساس مثبت، تجربۀ مثبت، و تجربۀ منفی معنادار بود. بر اساس یافتههای این پژوهش بهکارگیری سبکهای سازشیافته حل مسأله میتواند موجب خشنودی شود.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1392/12/22 | پذیرش: 1393/6/1 | انتشار: 1393/6/1
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |