آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
تابستان 1404(تیر)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار، گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران. ، Elham_for@yahoo.com
چکیده: (752 مشاهده)
زمینه: رویدادهای تروماتیک کودکی یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی است و مطابق با نتایج مطالعات ریشه بسیاری از مشکلات روانی مانند افسردگی و بدریخت انگاری بدنی است. با بررسی ادبیات موجود در این حوزه تاکنون اثر درمانهای مختلفی بر افراد دارای تجربه ترومای کودکی بررسی شده است ولی هیچ مطالعهای به مقایسه درمان سیستم خانواده درونی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی نپرداخته است.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان سیستم خانواده درونی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر نشانههای افسردگی و بدریخت انگاری بدنی در زنان دارای تجربه ترومای کودکی بود.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون باگروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه‌آماری شامل تمامی زنان دارای تجربه ترومای کودکی مراجعهکننده به مراکز مشاوره در شهر لاهیجان در سال 1402 بود. از میان آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 60 نفر انتخاب شدند و در 2 گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 20 نفر) گمارش شدند. ابزارهای جمعآوری دادهها در این پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی (بک، 1996)، بدریخت انگاری بدنی (فیلیپس و همکاران، 1997) و ترومای کودکی (برنستاین و همکاران، 2003) بود. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرمافزار spss نسخه 25 تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله بر نشانههای افسردگی و بدریخت انگاری بدنی اثربخش و در مرحله پیگیری اثر درمان پایدار بود (001/0 >P). همچنین نتایج نشان داد درمان سیستم خانواده درونی بر نشانههای افسردگی اثربخشی بیشتری دارد (001/0 >P). همچنین نتایج نشان داد بین درمان سیستم خانواده درونی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر بدریخت انگاری بدنی تفاوتی وجود ندارد (001/0 >P).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج بهدست آمده می‌‌توان از درمان سیستم خانواده درونی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی به عنوان درمانی مؤثر در بهبود نشانههای افسردگی و بدریخت انگاری بدنی افراد دارای تروما استفاده نمود.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان سیستم خانواده درونی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر نشانههای افسردگی و بدریخت انگاری بدنی در زنان دارای تجربه ترومای کودکی بود.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون باگروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه‌آماری شامل تمامی زنان دارای تجربه ترومای کودکی مراجعهکننده به مراکز مشاوره در شهر لاهیجان در سال 1402 بود. از میان آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 60 نفر انتخاب شدند و در 2 گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 20 نفر) گمارش شدند. ابزارهای جمعآوری دادهها در این پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی (بک، 1996)، بدریخت انگاری بدنی (فیلیپس و همکاران، 1997) و ترومای کودکی (برنستاین و همکاران، 2003) بود. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرمافزار spss نسخه 25 تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله بر نشانههای افسردگی و بدریخت انگاری بدنی اثربخش و در مرحله پیگیری اثر درمان پایدار بود (001/0 >P). همچنین نتایج نشان داد درمان سیستم خانواده درونی بر نشانههای افسردگی اثربخشی بیشتری دارد (001/0 >P). همچنین نتایج نشان داد بین درمان سیستم خانواده درونی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر بدریخت انگاری بدنی تفاوتی وجود ندارد (001/0 >P).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج بهدست آمده می‌‌توان از درمان سیستم خانواده درونی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی به عنوان درمانی مؤثر در بهبود نشانههای افسردگی و بدریخت انگاری بدنی افراد دارای تروما استفاده نمود.
واژه‌های کلیدی: درمان سیستم خانواده درونی، شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی، نشانههای افسردگی، بدریخت انگاری بدنی، ترومای کودکی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)