آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
پاییز 1404(مهر)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران. ، sibashardoust@riau.ac.ir
چکیده: (202 مشاهده)
زمینه: اضطراب مرگ به عنوان یک بحران وجودی، کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از طرف دیگر، شفقت به خود به عنوان یک عامل محافظتی در برابر انواع حالت‌های اضطراب از جمله اضطراب مرگ معرفی شده است. علی‌رغم مطالعات متعدد در مورد روابط متغیرهای مذکور، در مورد تدوین مدل ساختاری تبیین اضطراب مرگ بر اساس کیفیت زندگی با نقش میانجی‌گر شفقت به خود، خلا پژوهشی وجود دارد.
هدف: هدف از انجام این پژوهش، تدوین مدل ساختاری تبیین اضطراب مرگ بر اساس کیفیت زندگی با نقش میانجی‌گر شفقت به خود بود.
روش: روش این پژوهش، همبستگی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی افراد ۵۰ تا ۶۵ سالۀ مراجعه کننده به مراکز بهداشتی واقع در شرق شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود. حجم نمونۀ آماری نیز 354 نفر بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاس اضطراب مرگ (تمپلر، 1970)؛ پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1996)؛ مقیاس شفقت به خود (نف، 2003) بود. برای تحلیل داده‌های این پژوهش از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزارهای SPSS26 و AMOS23 استفاده شد.
یافته ها: بر اساس نتایج شاخص‌های برازش، مدل ساختاری این پژوهش از برازش مطلوب برخوردار بود. نتایج تحلیل داده‌های پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی و شفقت به خود به صورت منفی و معنادار، اضطراب مرگ را پیشبینی می‌کنند (01/0 >P). هم‌چنین نتایج نشان داد، کیفیت زندگی با میانجی‌گری شفقت به خود، اضطراب مرگ را پیشبینی می‌کند (01/0 >P).
نتیجه‌گیری: با توجه یافته‌های این پژوهش مبنی بر این که کیفیت زندگی با میانجی‌گری شفقت به خود، اضطراب مرگ را در افراد پیشبینی می‌کند، روانشناسان می‌توانند با کمک به مراجعان جهت ارتقای کیفیت زندگی و شفقت به خود، اضطراب مرگ را در آن‌ها کاهش دهند.
هدف: هدف از انجام این پژوهش، تدوین مدل ساختاری تبیین اضطراب مرگ بر اساس کیفیت زندگی با نقش میانجی‌گر شفقت به خود بود.
روش: روش این پژوهش، همبستگی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی افراد ۵۰ تا ۶۵ سالۀ مراجعه کننده به مراکز بهداشتی واقع در شرق شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود. حجم نمونۀ آماری نیز 354 نفر بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاس اضطراب مرگ (تمپلر، 1970)؛ پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1996)؛ مقیاس شفقت به خود (نف، 2003) بود. برای تحلیل داده‌های این پژوهش از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزارهای SPSS26 و AMOS23 استفاده شد.
یافته ها: بر اساس نتایج شاخص‌های برازش، مدل ساختاری این پژوهش از برازش مطلوب برخوردار بود. نتایج تحلیل داده‌های پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی و شفقت به خود به صورت منفی و معنادار، اضطراب مرگ را پیشبینی می‌کنند (01/0 >P). هم‌چنین نتایج نشان داد، کیفیت زندگی با میانجی‌گری شفقت به خود، اضطراب مرگ را پیشبینی می‌کند (01/0 >P).
نتیجه‌گیری: با توجه یافته‌های این پژوهش مبنی بر این که کیفیت زندگی با میانجی‌گری شفقت به خود، اضطراب مرگ را در افراد پیشبینی می‌کند، روانشناسان می‌توانند با کمک به مراجعان جهت ارتقای کیفیت زندگی و شفقت به خود، اضطراب مرگ را در آن‌ها کاهش دهند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)