آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
بهار 1405(فروردین)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، shasanz@ut.ac.ir
چکیده: (42 مشاهده)
زمینه: اختلال یادگیری خواندن یکی از شایعترین اختلالات یادگیری است که میتواند موجب مشکلات بسیاری در زمینههای دیگر یادگیری، اجتماعی، هیجانی و رفتاری شود. بنابراین مداخله زودهنگام در افراد دارای مشکلات خواندن از اولویتهای آموزشی و درمانی است. برای مداخله بهموقع، ارزیابی و تشخیص افراد دارای اختلال خواندن گام بسیار مهمی است.
هدف: این پژوهش با هدف بررسی کارآمدی آزمون خواندن جحش در تشخیص نارساخوانی در کودکان فارسی زبان دوره اول دبستان انجام شد.
روش: پژوهش حاضر کاربردی از نوع آزمونسازی بود. جامعه آماری دانشآموزان دوره اول دبستان شهر تهران در سال 1403-1402 بود. نمونه 700 نفر از دانشآموزان دوره اول دبستان به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و با آزمون خواندن جحش مورد ارزیابی قرار گرفتند. روایی محتوا با نظر ده متخصص با استفاده از شاخص روایی محتوا (CVI) ارزیابی شد. جهت روایی تشخیصی با مقایسه بین گروهی آزمون خواندن با استفاده از آزمون t و جهت بررسی روایی سازه تحولی با مقایسه پایههای تحصیلی در آزمون خواندن با استفاده از آزمون F و پایایی با استفاده از ضریب کودر-ریچاردسون و بازآزمایی با استفاده از نرمافزار SPSS و AMOS ارزیابی شد.
یافته ها: نتایج مقایسه میانگین نمرات آزمون خواندن دوره اول دبستان بین دو گروه نرمال و دارای اختلال یادگیری نشاندهنده تفاوتهای معنادار در تمام خردهآزمونها است. این نتایج نشان میدهد که کودکان دارای اختلال یادگیری در تمام جنبههای مرتبط با مهارتهای خواندن بهطور قابلتوجهی ضعیفتر از کودکان نرمال عمل کردهاند و آزمون خواندن توانسته است بهخوبی این تفاوتها را شناسایی کند. همچنین نتایج مقایسه میانگین نمرات آزمون خواندن در سه پایه تحصیلی اول، دوم و سوم دبستان نشاندهنده پیشرفت معنادار مهارتهای خواندن با افزایش سن و پایه تحصیلی است. به طور کلی، در اکثر خردهآزمونها، میانگین نمرات دانشآموزان پایههای بالاتر از پایههای پایینتر بیشتر است و تفاوتها از نظر آماری معنادار هستند (001/0 >p).
نتیجهگیری: نتیجه پژوهش نشان میدهد که آزمون خواندن جحش دارای روایی تشخیصی است و میتوان برای تشخیص نارساخوانی در کودکان فارسیزبان دوره اول دبستان از این آزمون استفاده کرد.
هدف: این پژوهش با هدف بررسی کارآمدی آزمون خواندن جحش در تشخیص نارساخوانی در کودکان فارسی زبان دوره اول دبستان انجام شد.
روش: پژوهش حاضر کاربردی از نوع آزمونسازی بود. جامعه آماری دانشآموزان دوره اول دبستان شهر تهران در سال 1403-1402 بود. نمونه 700 نفر از دانشآموزان دوره اول دبستان به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و با آزمون خواندن جحش مورد ارزیابی قرار گرفتند. روایی محتوا با نظر ده متخصص با استفاده از شاخص روایی محتوا (CVI) ارزیابی شد. جهت روایی تشخیصی با مقایسه بین گروهی آزمون خواندن با استفاده از آزمون t و جهت بررسی روایی سازه تحولی با مقایسه پایههای تحصیلی در آزمون خواندن با استفاده از آزمون F و پایایی با استفاده از ضریب کودر-ریچاردسون و بازآزمایی با استفاده از نرمافزار SPSS و AMOS ارزیابی شد.
یافته ها: نتایج مقایسه میانگین نمرات آزمون خواندن دوره اول دبستان بین دو گروه نرمال و دارای اختلال یادگیری نشاندهنده تفاوتهای معنادار در تمام خردهآزمونها است. این نتایج نشان میدهد که کودکان دارای اختلال یادگیری در تمام جنبههای مرتبط با مهارتهای خواندن بهطور قابلتوجهی ضعیفتر از کودکان نرمال عمل کردهاند و آزمون خواندن توانسته است بهخوبی این تفاوتها را شناسایی کند. همچنین نتایج مقایسه میانگین نمرات آزمون خواندن در سه پایه تحصیلی اول، دوم و سوم دبستان نشاندهنده پیشرفت معنادار مهارتهای خواندن با افزایش سن و پایه تحصیلی است. به طور کلی، در اکثر خردهآزمونها، میانگین نمرات دانشآموزان پایههای بالاتر از پایههای پایینتر بیشتر است و تفاوتها از نظر آماری معنادار هستند (001/0 >p).
نتیجهگیری: نتیجه پژوهش نشان میدهد که آزمون خواندن جحش دارای روایی تشخیصی است و میتوان برای تشخیص نارساخوانی در کودکان فارسیزبان دوره اول دبستان از این آزمون استفاده کرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)