آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
تابستان 1404(شهریور)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران ، Mazann4085@gmail.com
چکیده: (59 مشاهده)
زمینه: با توجه به اینکه دنیای امروز با مائل دشوار و آسان فراوانی مواجه است، باید با استفاده از فرایندهای شناختی و فکری بارآور به دنبال راهکارهای جدید بود تا بتوان مـائل را به صورت علمی، خلاق و کارآمد حل کرد. به نظر می‌رسد پرداختن به این موضوع مهم باید از مدارس و دانشگاه‌ها آغاز شود.
هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی نظریه یادگیری سازنده‌گرایی بر تفکر علمی، خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی بود.
روش: پـژوهش حاضـر یـک طـرح شبه آزمـایشی میدانی با پیش‌آزمون -پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان رشته طراحی دانشگاه بغداد در سال تحصیلی 2022-2023 تشکیل می‌دادند. نمونه پژوهش 60 نفر از دانشجویان رشته طراحی بود که از بین 229 دانشجو به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایشی و گواه گمارده شدند (هر گروه 30 نفر). قبل از آموزش برنامه مبتنی بر نظریه سازنده‌گرایی از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی (موریس، 2001) تفکرعلمی از لیانگ و همکاران (2006)، خودپنداره تحصیلی (چن و تامپسون، 2004) پیش‌آزمون به عمل آمد. سپس به گروه آزمایش در 10 جلسه نظریه یادگیری سازنده‌گرایی آموزش داده شد و به گروه گواه هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دورۀ آموزشی دوباره از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرمافزار SPSS.27 و به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که آموزش نظریه یادگیری سازنده‌گرایی باعث افزایش معنی‌دار تفکر علمی خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی دانشجویان شده است (05/0 >P).
نتیجه‌گیری: با توجه به این نتایج می‌توان گفت، اجرای آموزش مبتنی بر نظریه سازنده‌گرایی باعث می‌شود دانشجویان با استفاده از فرضیه‌سازی، آزمایشگری و ارزیابی و توانایی حل مسائل و موضوعات درسی خودپنداره و خودکارآمدی تحصیلی بالاتری داشته باشند و به صورت علمی تفکر خلاق، منطقی و شهودی را پرورش دهند.
هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی نظریه یادگیری سازنده‌گرایی بر تفکر علمی، خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی بود.
روش: پـژوهش حاضـر یـک طـرح شبه آزمـایشی میدانی با پیش‌آزمون -پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان رشته طراحی دانشگاه بغداد در سال تحصیلی 2022-2023 تشکیل می‌دادند. نمونه پژوهش 60 نفر از دانشجویان رشته طراحی بود که از بین 229 دانشجو به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایشی و گواه گمارده شدند (هر گروه 30 نفر). قبل از آموزش برنامه مبتنی بر نظریه سازنده‌گرایی از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی (موریس، 2001) تفکرعلمی از لیانگ و همکاران (2006)، خودپنداره تحصیلی (چن و تامپسون، 2004) پیش‌آزمون به عمل آمد. سپس به گروه آزمایش در 10 جلسه نظریه یادگیری سازنده‌گرایی آموزش داده شد و به گروه گواه هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دورۀ آموزشی دوباره از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرمافزار SPSS.27 و به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که آموزش نظریه یادگیری سازنده‌گرایی باعث افزایش معنی‌دار تفکر علمی خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی دانشجویان شده است (05/0 >P).
نتیجه‌گیری: با توجه به این نتایج می‌توان گفت، اجرای آموزش مبتنی بر نظریه سازنده‌گرایی باعث می‌شود دانشجویان با استفاده از فرضیه‌سازی، آزمایشگری و ارزیابی و توانایی حل مسائل و موضوعات درسی خودپنداره و خودکارآمدی تحصیلی بالاتری داشته باشند و به صورت علمی تفکر خلاق، منطقی و شهودی را پرورش دهند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)