دوره 13، شماره 52 - ( 12-1393 )
جلد 13 شماره 52 صفحات 504-490 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه تهران
چکیده: (3015 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف شناخت کارآیی آموزش حل مسأله اجتماعی بر کاهش مشکلات رفتاری بین‌فردی، بهبود کارکردهای اجرایی و افزایش توانش حل مسأله در روابط بین‌فردی در دانش آموزان دیرآموز انجام گرفته است. نمونۀ پژوهش 21 دانشآموز (11 دختر و 10 پسر) پایۀ چهارم و پنجم بود. برنامۀ حل مسأله به‌صورت گروهی، دو جلسه در هفته و طی سه ماه، آموزش داده شد. برای ارزیابی برنامه از مقیاس راه‌حل‌‌های مختلف و آزمون برج لندن استفاده گردید. همچنین، با روش مشاهده نظام دار رفتارهای مشکلساز بین‌فردی شامل شکایت کردن، بحث و مجادله، زورگویی و تهدید، پرخاشگری و عدم رعایت نوبت در سه مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری در کلاس مشاهده و ثبت شدند. نتایج آزمون t وابسته نشان می‌دهد که برنامه در افزایش ارائه راهحلها و طبقات راهحلها و حل مسأله مؤثر بوده و تفاوت میانگینها معنادار می‌باشد. همچنین نتایج تحلیل اندازه‌گیری‌های مکرر برای رفتارهای مشکلساز نشان داد که تفاوت میانگینها در سه مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری برای رفتارهای شکایت کردن، بحث و مجادله و عدم رعایت نوبت معنادار است. بنابراین آموزش در کاهش این رفتارهای مشکلساز بین‌فردی مؤثر بوده است. البته نتایج تحلیل داده‌ها، تفاوت معناداری در میانگینهای رفتار زورگویی و تهدید و پرخاشگری نشان نداد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |