آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 20، شماره 103 - ( پاییز 1400(مهر)، 1400 )
جلد 20 شماره 103 صفحات 1076-1055 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vahedi S, Fathi Azar E, Adib Y, Amraie A. (2021). Comparison of the effect of invitational education, social relations education based on hidden curriculum and combined education on school attachment for female elementary school students in deprived areas: A case study of ghale ganj city. Journal of Psychological Science. 20(103), 1055-1076. doi:10.52547/JPS.20.103.1055
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1209-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1209-fa.html
واحدی شهرام، فتحی آذر اسکندر، ادیب یوسف، امرایی عاطفه. مقایسه تأثیر آموزش ترغیبی، آموزش روابط اجتماعی مبتنی بر برنامۀ درسی پنهان و آموزش ترکیبی بر احساس تعلق به مدرسه دانشآموزان دختر دوره ابتدایی مناطق محروم: مطالعه موردی شهرستان قلعه گنج مجله علوم روانشناختی 1400; 20 (103) :1076-1055 10.52547/JPS.20.103.1055
گروه علوم تربیتی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران ، Atg9038@gmail.com
چکیده: (1949 مشاهده)
زمینه: احساس تعلق به مدرسه در دانشآموزان مدارس مناطق محروم، تحت تأثیر رابط اجتماعی و برنامه درسی پنهان مشکلی است که نه تنها باعث کاهش سطح بازدههای شناختی دانشآموزان میشود، بلکه با پیامهای دلسرد کننده معلمان تشدید شده و حتی ترک تحصیل را به دنبال دارد. تحقیقات نشان داده است که کادر مدرسه از طریق یادگیری اجتماعی - هیجانی باعث افزایش پیوند دانشآموزان با محیط مدرسه شوند. آموزش ترغیبی و آموزش روابط اجتماعی مبتنی بر برنامه درسی پنهان، حوزهای است که در سراسر جهان مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است، با این همه در ایران در زمینه اثربخشی این دو شیوه آموزشی بر احساس تعلق به مدرسه در مناطق محروم شکاف تحقیقاتی وجود دارد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش ترغیبی، آموزش روابط اجتماعی و ترکیب این دو شیوه آموزشی بر احساس تعلق به مدرسه دانشآموزان دختر مناطق محروم انجام شد.
روش: روش پژوهش، نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری در این پژوهش، دانشآموزان دختر دوره ابتدایی مناطق محروم شهرستان قلعه گنج (استان کرمان) در سال تحصیلی 98-1397 بودند که از بین آنها، 3 مدرسه به طور تصادفی به‌عنوان گروه آزمایش و یک مدرسه به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. جهت کنترل پیش‌زمینه‌های شناختی اولیه در دانشآموزان، از آزمون هوش ریون و پیش‌آزمون استفاده شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (برو، بتی و وات، 2004) جمع‌آوری شد. بسته‌های آموزش ترغیبی و روابط اجتماعی مدرسه و شیوه ترکیبی برای عوامل اجرایی مدرسه اجرا و اثرات آن بر دانشآموزان با استفاده از تحلیل کوواریانس تک و چند متغیره تحلیل شد.
یافته ها: یافتههای پژوهش نشان داد که آموزش ترغیبی، آموزش روابط اجتماعی و شیوه ترکیبی، اثرات مثبتی بر احساس تعلق به مدرسه دانشآموزان دارند. این اثرات در سطح معناداری 0/05 p< متفاوت و از بیشتر به کمتر به ترتیب شامل آموزش ترغیبی، آموزش ترکیبی و آموزش روابط اجتماعی بود.
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای مطالعه حاضر می‌توان چنین نتیجهگیری کرد در صورتی که شرایط لازم برای ترغیب و رشد روابط اجتماعی دانشآموزان دختر مناطق محروم توسط کارکنان مدرسه به ویژه معلمان فراهم شود، احساس تعلق به مدرسه آنان بهبود خواهد خواهد یافت
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش ترغیبی، آموزش روابط اجتماعی و ترکیب این دو شیوه آموزشی بر احساس تعلق به مدرسه دانشآموزان دختر مناطق محروم انجام شد.
روش: روش پژوهش، نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری در این پژوهش، دانشآموزان دختر دوره ابتدایی مناطق محروم شهرستان قلعه گنج (استان کرمان) در سال تحصیلی 98-1397 بودند که از بین آنها، 3 مدرسه به طور تصادفی به‌عنوان گروه آزمایش و یک مدرسه به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. جهت کنترل پیش‌زمینه‌های شناختی اولیه در دانشآموزان، از آزمون هوش ریون و پیش‌آزمون استفاده شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (برو، بتی و وات، 2004) جمع‌آوری شد. بسته‌های آموزش ترغیبی و روابط اجتماعی مدرسه و شیوه ترکیبی برای عوامل اجرایی مدرسه اجرا و اثرات آن بر دانشآموزان با استفاده از تحلیل کوواریانس تک و چند متغیره تحلیل شد.
یافته ها: یافتههای پژوهش نشان داد که آموزش ترغیبی، آموزش روابط اجتماعی و شیوه ترکیبی، اثرات مثبتی بر احساس تعلق به مدرسه دانشآموزان دارند. این اثرات در سطح معناداری 0/05 p< متفاوت و از بیشتر به کمتر به ترتیب شامل آموزش ترغیبی، آموزش ترکیبی و آموزش روابط اجتماعی بود.
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای مطالعه حاضر می‌توان چنین نتیجهگیری کرد در صورتی که شرایط لازم برای ترغیب و رشد روابط اجتماعی دانشآموزان دختر مناطق محروم توسط کارکنان مدرسه به ویژه معلمان فراهم شود، احساس تعلق به مدرسه آنان بهبود خواهد خواهد یافت
واژه‌های کلیدی: آموزش ترغیبی، آموزش روابط اجتماعی، احساس تعلق به مدرسه، دانشآموزان دختر، مناطق محروم
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)