گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران (نویسنده مسئول) ، khoshakhlagh_h@yahoo.com
چکیده: (1587 مشاهده)
زمینه: آمارهای موجود نشان میدهند که زوجدرمانگری شناختی و روانبنه درمانگری بر مهارگری عواطف و سبکهای حل تعارض در زوجین دارای تعارض زناشویی تأثیر داشتهاند. وجود پژوهش های متعدد انجام شده در خصوص اثربخشی زوجدرمانگری شناختی مککی و روانبنه درمانگری بر کاهش تعارضات زناشویی، تفاوت های فوق منجر شد تا پژوهش حاضر به مقایسه اثربخشی این دو رویکرد درمانی بپردازد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوجدرمانگری شناختی مککی و روانبنه درمانگری بر مهارگری عواطف و سبکهای حل تعارض در زوجین دارای تعارض زناشویی شهر قم، انجام شد.
روش: طرح این پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیشآزمون - پسآزمون - پیگیری با گروه گواه می باشد. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه زوجین دارای تعارض زناشویی بودند که جهت حل مشکلاتشان به کلینک روانشناختی قم در سال 1399 بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده تعداد 45 نفر از این زنان در سه گروه طرحواره درمانی (15 نفر)، درمان پذیرش و تعهد (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایابی شدند. گروههای آزمایش روانبنه درمانگری یانگ (10 جلسه 90 دقیقهای)، رویکرد شناختی مککی (10 جلسه 90 دقیقهای) قرار گرفتند. گروه گواه در طی این مدت هیچگونه مداخله ای از روانبنه درمانگری و رویکرد شناختی مککی دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. به منظور گردآوری دادهها از پرسشنامههای مقیاس مهارگری عواطف (ACS) توسط ویلیامز (1997)، کمپل و آهرانز (1997) و سبکهای حل تعارض رحیم (1983) استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدستآمده با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت.
یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که زوجدرمانگری شناختی مککی و روانبنه درمانگری بر بهبود مهارگری عواطف و سبکهای حل تعارض در زوجین دارای تعارض زناشویی شهر قم مؤثر بوده و باعث کاهش تعارضات شده است. اثر کلی معنادار شد و در ادامه نتایج جزیی تر و آزمون تعقیبی نشان داد که بین گروه های آزمایش تفاوتی وجود ندارد و تفاوتهای هر کدام از گروه های آزمایش با گروه کنترل بوده که معناداری F کلی را باعث شده است. اثربخشی این دو درمان در این سطح معنی دار بوده و در ادامه با بررسی دقیق تر داده ها بر اساس آزمون تعقیبی بن فرونی، مشخص شد که معنی داری بین گروه های آزمایش با گروه کنترل وجود داشته ولی بین دو گروه آزمایش تفاوت ها معنی دار نبوده است. اثراصلی مرحله (0/000 p<و 473/90 =F) اثر متقابل گروه با مرحله (001/> P و 130/84= F) معنی دار شد. اثر متقابل متغیر با گروه و با مرحله (0/001>P و 10/82 =F) و بین گروه ها (008/>P و 5/91 =F) معنی دار شد. (در پسآزمون و پیگیری).
نتیجهگیری: توجه به زوجدرمانگری روانبنه محور و رویکرد شناختی مککی برای بهبود مهارگری عواطف و سبکهای حل تعارض در زوجین از اهمیت ویژهای برخوردار است و بین اثربخشی این دو رویکرد تفاوتی مشاهده نشد و با توجه به یافته های پژوهش و اثربخشی یکسان هر دو رویکرد، استفاده از هر دو درمان به کلینیک های مشاوره، متخصصین حوزه های خانواده و زوج درمانگرها، به منظور کمک به زوجین برای حل تعارضات و جهت پیشگیری از طلاق های تکانشی پیشنهاد میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1400/3/18 | پذیرش: 1401/1/10 | انتشار: 1401/5/8
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |