پیش بینی کنش اجرایی برنامه ریزی و خودمهارگری در کودکان دارای اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی بر اساس سبک های والدگری

صفائیان, الهه; علیزاده, حمید; فرخی, نورعلی

پیام خود را بنویسید

ارسال به ایمیل

دوره 16، شماره 63 - ( 9-1396 ) جلد 16 شماره 63 صفحات 385-370 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.17357462.1396.16.63.5.6

Mendeley

Zotero

RefWorks

Safaiean E, Alizadeh H, Farrokhi N. (2017). Prediction of executive functions of planning and self-control in children with attention deficit/ hyperactivity disorder based on parenting styles. Journal of Psychological Science. 16(63), 370-385.
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-140-fa.html

صفائیان الهه، علیزاده حمید، فرخی نورعلی. پیش بینی کنش اجرایی برنامه ریزی و خودمهارگری در کودکان دارای اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی بر اساس سبک های والدگری مجله علوم روانشناختی 1396; 16 (63) :385-370

URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-140-fa.html

پیش بینی کنش اجرایی برنامه ریزی و خودمهارگری در کودکان دارای اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی بر اساس سبک های والدگری

الهه صفائیان^*

، حمید علیزاده

، نورعلی فرخی

دانشگاه علامه طباطبائی ، Elahe.safaeian@gmail.com

چکیده: (2401 مشاهده)

یکی از مهمترین نواقص کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه/ فزون‌کنشی، برهم خوردن کنش های اجرایی روانشناختی است. همچنین بحث کردن در مورد مشکلات کودکان بدون درنظر گرفتن نگرش‌ها، سبک‌های رفتاری و تربیتی والدین تقریباً ناممکن است. اگرچه، روانشناسان و نظریه‌پردازان بر نقش والدین و سبک‌های والدگری تأکید می‌کنند، کمبود پژوهش در مورد سبک‌های والدگری و آسیب‌شناسی روانی کودک قابل ملاحظه است. لذا، هدف این پژوهش، بررسی رابطۀ سبک‌های والدگری و کنش اجرایی (برنامه‌ریزی- سازمان‌دهی) و خودمهارگری در کودکان دارای اختلال کمبود توجه/ فزون کنشی بود. طرح پژوهش، همبستگی و از نوع پیش‌بینی (رگرسیون) بود. جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ دانش‌آموزان دبستانی بودند، که به کلینیک اعصاب و روان آتیه مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش شامل 50 دانش‌آموز دبستانی (15 دختر و 35 پسر) دارای اختلال کمبود توجه/فزون‌کنشی بودند. به‌منظور تشخیص اختلال کمبود توجه/ فزون‌کنشی، از راهنمای DSM-5 توسط روانپزشک، و سیاهه رفتاری کودک (CBCL) (آخنباخ، 1991) استفاده شد. ابزارها و مواد دیگر پژوهش شامل آزمون بررسی یکپارچه کنش‌وری دیداری شنیداریIVA+PLUS) ) (استنفورد و ترنر، 2001)، مقیاس تجدیدنظر شدۀ هوشی وکسلر کودکان (WISC-R) (وکسلر، 1974)، پرسشنامۀ سبک‌ها و ابعاد فرزندپروری PSDQ)) (رابینسون، ماندلکو، السن و‌هارت، 2000)، آزمون سیستم ارزیابی شناختی (CAS) (ناگلیری و داس، 1997) و مقیاس اندازه گیری خودمهارگری (SCRS) (کندال و ویلکاکس، 1979) بود. فرضیه‌ها با استفاده از تحلیل رگرسیون همزمان بررسی شدند. یافته‌ها نشان داد که از بین سبک‌های والدگری مادر، تنها سبک مقتدرانه سهم معناداری در پیش‌بینی متغیر کنش اجرایی دارد (0/01< p). همچنین از بین انواع سبک‌های والدگری مادر، تنها سبک سهل‌گیرانه سهم معناداری در پیش‌بینی متغیر خودمهارگری دارد (0/05<p). سبک‌های والدگری پدر سهم معناداری در پیش‌بینی متغیرهای کنش‌های اجرایی و خودمهارگری ندارند. بر این اساس، کودکان دارای اختلال کمبود توجه/ فزون‌کنشی که مادران آنها بیشتر مقتدرانه عمل کرده بودند، در کنش‌های اجرایی، کنش‌وری بهتری داشتند. همچنین کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه فزون‌کنشی که مادران آنها سهل‌گیرانه‌تر عمل کرده بودند، خودمهارگری بیشتری داشتند.

واژه‌های کلیدی: اختلال کمبود توجه/ فزون‌کنشی، سبک‌های والدگری، کنش‌های اجرایی، خودمهارگری.

متن کامل [PDF 440 kb] (1437 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/4/16 | پذیرش: 1398/4/16 | انتشار: 1398/4/16