دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران.
چکیده: (682 مشاهده)
زمینه: رشد پس از آسیب به تغییرات مثبت تجربه شده پس از وقایع آسیبزا اشاره دارد. اگرچه رویدادهای استرسزا مانند مرگ همسر یا طلاق که به تغییر در ساختار خانواده منجر میشود، با تجربههای منفی مانند پریشانی روانشناختی و برخی بیماریهای روانی مانند اختلال استرس پس از سانحه همراه است، اما برخی پژوهشها نشان میدهند که این رویدادها منجر به مبارزه و تحمل روانی در فرد میشوند و فرصتهای منحصر به فردی برای رشد در اختیار افراد قرار میدهند.
هدف: با توجه به شکاف تحقیقاتی در رابطه با اثرات مثبت رویارویی با طلاق در زنان، مطالعه حاضر با هدف تبیین مدل رشد پس از آسیب زنان مطلقه انجام شد.
روش: این پژوهش به شیوه کیفی و روش تئوری زمینهای در سال 1399 در شهر تهران انجام شد. گروه نمونه با انتخاب 19 زن مطلقه رشدیافته (با اذعان مشارکتکنندگان به تجربه رشد و کسب نمره دو انحراف استاندارد بالاتر از میانگین در آزمون رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) توسط مشارکتکنندگان) به اشباع نظری رسید. روش نمونهگیری در ابتدا هدفمند بود و سپس برای اشباع مقولهها از روش نمونهگیری نظری استفاده شد. برای جمعآوری دادهها از روش مصاحبه نیمهساختاریافته استفاده شد و سپس دادهها با روش نظاممند اشتراوس و کوربین تحلیل شدند.
یافتهها: تجزیه و تحلیل مصاحبهها منجر به شناسایی 13 مقوله اصلی و 40 مقوله فرعی شد. رشد و شکوفایی پس از طلاق، مقوله مرکزی الگوی رشد پس از آسیب میباشد. دستیابی به رشد و شکوفایی به طور کلی میتواند محصول مواجهه با رنج و پذیرش آن، معنویت و عشق به فرزندان باشد. زمان به عنوان عامل مداخلهگر استخراج شد. منابع حمایتی، عوامل شخصیتی و درونی به همراه زمینههای تربیتی و خانوادگی نیز به عنوان عوامل زمینهای به رشد و شکوفایی کمک میکنند و راهبردهای رشدآفرین استخراج شده نیز شامل یاریجویی، چارهاندیشی، مدیریت افکار و هیجانات، انجام فعالیتهای تسکیندهنده و آرامبخش و خودمراقبتی بود.
نتیجهگیری: پژوهش حاضر با شناسایی عوامل مؤثر بر رشد پس از آسیب، میتواند راهگشای روانشناسان و مشاوران جهت کاهش آسیبهای طلاق و ارتقای رشد پس از طلاق باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/8/15 | پذیرش: 1401/4/10 | انتشار: 1401/5/8
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |