دانشجوی پسادکترای موسیقی درمانی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
چکیده: (796 مشاهده)
زمینه: تحقیقات نشان داده است که هنر موسیقی به عنوان یک زبان، مناطق خاص خود را در مغز دارد و احساس، عاطفه و ادراک انسان را بدون تکلم منتقل می کند، ولی همچنان درک آن نیازمند آموزش است تا بتواند موجب بهرهمندی از تواناییهای فکری - اجتماعی گردد. همچنین پژوهش های بسیاری موسیقی را بهعنوان ابزاری قدرتمند برای تقویت و توسعه خلاقیت با سهلترین و لذتبخشترین روش اجرا و کمترین عوارض معرفی میکنند. بنابراین مسأله پژوهش این است که براساس پیشینه تحقیقات تا چه اندازه آموزش موسیقی سبب بروز خلاقیت ویا مؤلفه های وابسته به آن می گردد.
هدف: هدف از این مقاله مرور پیشینه پژهش های مرتبط علل و عوامل اثربخشی آموزش موسیقی بهمنظور ایجاد و توسعه خلاقیت است.
روش: با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، منطبق بر اصل پریزما از میان 45 مقاله مرتبط با موضوع خلاقیت و موسیقی، 23 فاکتور مهم بهعنوان میانجیهای میان خلاقیت و موسیقی شناسایی و نهایتاً معرفی و تحلیل شده است. تا تأثیرپذیری مستقیم از فرآیند آموزش موسیقی، بسترها و زمینههای لازم برای توسعه خلاقیت شناسایی شود.
یافته ها: رشد تفکر، رشد مغزی، بهبود روحیه و استرس، سازگاری و تأثیرپذیری، تخیل و رؤیا سازی، رشد فردی و اجتماعی، اعتماد به خود، واجشناسی، وفاق و همدلی، هوش، تقویت قوای شنیداری، مسئولیتپذیری، تقویت حافظه، پشتکار، رشد ذهنی، بداههپردازی، حافظه کلامی، بهخاطرسپاری کلمات، درک و شناخت مفهوم زبان، ایجاد تمرکز، تقویت احساسات و عواطف رمانتیک، سهولت در خواندن و نوشتن و شمارش و رابطه برای یادگیری، مهارتهای حرکتی، شکیبایی و تعامل عواملی هستند که میتوانند تحت تأثیر آموزش موسیقی ارتقا یافته، بسترها و زمینههای بروز، توسعه و بسط خلاقیت افراد را فراهم آورند.
نتیجهگیری: از طریق آموزش موسیقی می توان متغیرهای 23 گانه معرفی شده را در آموزش پذیران ارتقاء داد و در نتیجهی رشد این مؤلفهها خلاقیت آنها بسط، توسعه و بروز مییابد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/9/21 | پذیرش: 1401/5/10 | انتشار: 1401/5/8
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |