آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 18، شماره 73 - ( 1-1398 )
جلد 18 شماره 73 صفحات 119-109 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hadizadeh Kafash R, Maredpour A R, Ramezani K. (2019). The effectiveness of group positive psychotherapy on quality of life, life expectancy, and social adjustment of female-headed households. Journal of Psychological Science. 18(73), 109-119.
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-174-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-174-fa.html
هادی زاده کفاش راضیه، ماردپور علیرضا، رمضانی خسرو. اثربخشی روان درمانگری گروهی مثبت گرا بر کیفیت زندگی، امید به زندگی و سازش یافتگی اجتماعی زنان سرپرست خانوار مجله علوم روانشناختی 1398; 18 (73) :119-109
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یاسوج ، ali.mared@yahoo.com
چکیده: (3062 مشاهده)
زمینه: تمامی تلاش نظریه پردازان براین است که با تواناسازی زنان از راه ترویج اندیشههای نو، آموزش مهارت هایی برای فعالیت در بخش های اقتصادی، ارتقای آگاهی همه اعضای جامعه از نقش های زنان (بویژه زنان سرپرست خانوار) و بهبود سطح رفاه آنها، پایه های استواری برای اقدام های بعدی در تأمین نیازهای راهبردی و مقابله با نابرابری ها در همه عرصه ها فراهم کنند، اما مسئله این است که آیا آموزش مهارتهایی مانند مثبت نگری می تواند در تواناسازی این زنان تأثیرگذار باشد؟ هدف: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی روان درمانگری مثبت گرا بر کیفیت زندگی، امید به زندگی و سازش یافتگی اجتماعی زنان سرپرست خانوار بود. روش: این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری دوماهه با گروه گواه بود. یک نمونۀ 50 نفری از زنان سرپرست خانوار که دارای ملاک های ورود به تحقیق بودند به روش در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در گروههای آزمایش (25 نفر) و گواه (25 نفر) جایگزین شدند. روان درمانگری گروهی مثبت گرا ( رشید، 2015) هفته ای یک بار در 12 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش برگزار گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت، 1993)، مقیاس امید به زندگی (اشنایدر و همکاران، 1991) و سازش یافتگی اجتماعی (بل، 1961). یافته ها: یافته ها اثربخشی رواندرمانگری گروهی مثبت گرا را بر کیفیت زندگی (0/007 =p)، امید به زندگی (0/002=p) و سازش یافتگی اجتماعی (0/0001=p) زنان سرپرست خانوار را مورد تأیید قرار داد و ماندگاری آن در مرحله پیگیری نیز برای کیفیت زندگی (0/005 =p)، امید به زندگی (0/002=p) و سازش یافتگی اجتماعی (0/0001 =p) تأیید شد. نتیجه گیری: درمانگری مثبت گرا کیفیت زندگی، امید به زندگی و سازش یافتگی اجتماعی زنان سرپرست خانوار را بهبود می بخشد.
واژه‌های کلیدی: زنان سرپرست خانوار، روان درمانگری مثبت گرا، کیفیت زندگی، امید به زندگی، سازش یافتگی اجتماعی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)