استادیار، گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران. ، niknam_mojgaan@yahoo.com
چکیده: (1263 مشاهده)
زمینه: شواهد پژوهشی حاکی از آن است که خیانت زناشویی می تواند عواقب جبران ناپذیری برای زوج ها در پی داشته باشد، با این وجود نقش بخشش به عنوان یک متغیر کلیدی میتواند تا حدودی این امر را خنثی کند. ازاین رو پرداختن به درمانهای مؤثر در بخشش زنان بعد از خیانت همسر مورد غفلت قرار گرفته است.
هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحوارهدرمانی بر بخشش در زنان آسیبدیده از خیانت همسر بود.
روش: پژوهش حاضر کاربردی و از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان آسیبدیده از خیانت همسر بودند که در سال 1400-1401 در شهر تهران زندگی میکردند و به مراکز مشاوره مراجعه کردند. نمونه پژوهش شامل 60 خانم خیانتدیده بوده که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در گروههای آزمایشی و کنترل گمارده شدند. همه آنها پرسشنامه بخشش هارتلند را در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دوماهه تکمیل کردند و گروههای آزمایش مداخلات طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. پس از جمعآوری اطلاعات، دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته به کمک نرمافزار SPSSV19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد در متغیر بخشش و همه مؤلفههای آن بین گروههای طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود دارد (0/05 >P) و مداخلات درمانی باعث ارتقای بخشش شدند. این در حالی بود که بین دو گروه طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تفاوت معنیداری مشاهده نشد (0/05<P).
نتیجه گیری: بنابراین میتوان گفت روشهای طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بخشش در زنان بعد از خیانت همسر اثربخش بودند و ازاین رو آگاهی متخصصان حوزههای روانشناسی، مشاوره و سلامت از این درمانها جهت ارتقای بخشش زنان خیانتدیده کمککننده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1401/4/13 | پذیرش: 1401/6/16 | انتشار: 1402/5/9
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |