استاد، گروه روانشناسی، دانشکده علومتربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. ، s.amiri@edu.ui.ac.ir
چکیده: (572 مشاهده)
زمینه: اختلال کمبود توجه/فزونکنشی در دوره بزرگسالی یکی از پیچیدهترین اختلالات در سالهای اخیر شناخته شده و بهبود نشانههای اختلال، تنها با اتکا به مصرف دارو هدف درمانی قرار گرفته است. فقدان درمان جامع وکامل با اثربخشی طولانی در این دوره سنی، یکی از نقاط ضعف این حیطه علمی، بهشمار میرود. اما سؤال این است که مشکلات بزرگسال مبتلا به اختلال چیست که درمان مناسب بتوان برای آن یافت؟
هدف: هدف استخراج الگوی مداخله برای درمان مشکلات بزرگسال مبتلا به اختلال کمبود توجه/فزونکنشی بود.
روش: این مطالعه براساس رویکرد کیفی و با رویآورد داده بنیاد انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه بزرگسالان مبتلا به اختلال، متخصصین و تمام منابع علمی مرتبط بود، که بر اساس نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. دادههای اولیه، کدگذاری و سپس کدها مقولهبندی و به ردههای کاملتر تجمیع شدند. کدگذاری در سه سطح باز، محوری و انتخابی در سه راستای شرکتکنندگان، متخصص و منابع صورت گرفت.
یافته ها: در مصاحبه با شرکتکنندگان 8 کد انتخابی، در مصاحبه با متخصصین 7 کد انتخابی و در بررسی متون علمی 11 کدانتخابی بهدست آمد. در نهایت با ادغام سه دسته کد مستخرج از شرکتکنندگان، متخصصین و منابع علمی تعداد 8 مقوله بهعنوان مشکلات اصلی فرد بزرگسال مبتلا ظاهر شد. براساس مشکلات شناسایی شده، راهبردهای درمانی شامل: بازتوانی شناختی، آموزش تنظیمهیجان، فراشناخت، مصاحبه انگیزشی، آموزش ارتباط اجتماعی صحیح، تنظیم چرخه خواب/بیداری و فعالیت فیزیکی روزانه به عنوان الگوی مداخله پیشنهادی در نظر گرفته شد.
نتیجهگیری: برای یک درمان مؤثر در زمینه اختلال کمبود توجه/فزون کنشی بزرگسالان، باید رویکرد چند بعدی اتخاذ نمود. الگوی مداخلهای مستخرج در این مطالعه میتواند به عنوان یک درمان مؤثر مدنظر پژوهشگران حیطه درمانی قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/6/7 | پذیرش: 1401/8/17 | انتشار: 1402/2/1
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |